Kerst op het water

Om de tweede kerstdag ook maar luxe te beginnen, hebben we een trip naar Halong Bay geboekt! Een van de wereldwonderen volgens de gids, alhoewel het vaker in de zomer wordt bezocht dan ‘s winters. Nou, wat waren wij blij dat het laagseizoen was! Natuurlijk zou het wat mooier zijn geweest met de zon erbij, en in ieder geval een stuk warmer en relaxter op het dek. Maar toen we de grotten bekeken was het al zo druk, dat we ons niet konden voorstellen hoe erg het zou zijn als het ook nog eens hoogseizoen zou zijn.

Die grotten vond ik wel echt leuk om te bezoeken. Het waren de allereerste grotten zonder water die ik zag, normaal associeer ik een grot met de geur van het water, het geluid van waterdruppels of een kleine stroming of het gevoel van natte voeten. Hier was dat dus helemaal niet, en het was best gezellig met de lichten erin.
Door het water wat er doorheen stroomt in het regenseizoen kwamen er allemaal “figuren” in de grot, en onze gids liet er een paar van zien. Er zaten wel echt grappige bij, zoals de lachende Buddha, het enorme geweer wat dan ook echt richtte naar een kogelgat, een schildpad en een draak.

Verder bestond de twee dagen durende bootreis vooral uit varen en eten tijdens het varen. We zijn ook nog even gestopt om te kayakken en naar een van de hoogste punten te klimmen, maar dit duurde helaas niet lang. ’s Avonds hebben we de kooklessen gemist omdat ik dacht dat het een grapje was, en wilde niemand aan de karaoke of het vissen (zelfs wij niet als ervarren vissers nu, zie Nong Keow), omdat het gewoon extreem koud was buiten.

Het was echt grappig om tussendoor te zien hoe Aziatisch alles weer geregeld was. De boten botsten vaak tegen elkaar aan omdat de stuurders te laks waren om af te remmen, maar dat leken ze helemaal niet erg te vinden. In plaats van boos naar elkaar te roepen zat iedereen elkaar maar te pesten of met elkaar te lachen erom.
Minder grappig was dat de mensen echt irritant en disrespectol deden naar ons, alhoewel we daar door even wat bozer te worden gelukkig wel een einde aan hebben kunnen maken. En voor twee toeristen die onderweg erachter kwamen dat ze terug moesten omdat ze geen geldige visa bij zich hadden, werd ook echt veel moeite gedaan. Dus dat is dan wel weer een goede service, dat zijn we hier niet helemaal meer gewend.
Ten slotte was het grappig om te zien dat er in Halong Bay een dorpje was van bewoners op vlotten. Wat ze daar deden snapten we niet helemaal, je bent echt helemaal opgesloten op je vlot. Maar ze hebben natuurlijk wel bootjes waarmee ze door het mooie gebied kunnen varen!

Ons reisgezelschap was vooral grappig omdat het onder andere bestond uit Britse meiden met een sterk accent. Maar verder zijn we ook twee leuke koppels tegengekomen, waarbij we allebei al zijn uitenodigd om ze later te bereiken om er te blijven eten of te slapen.
Het ene koppel (wat zelf vond dat ze geen koppel waren maar gewoon vrienden, en wij wel anders wisten omdat we het vreemd vonden dat ze anders naast elkaar konden slapen in zo’n knus tweepersoonsbedje als wij op die boot), bestond uit een super enthousiaste Chinese vrouw die in Vietnam was komen werken en zo Engels had geleerd. De man was een Vietnamees zelf en was hartstikke aardig, maar totaal onverstaanbaar voor ons. Ze spraken al de hele tijd tegen elkaar wat wij niet konden verstaan, maar toen Maartje vroeg wat het voor taal was, bleek het gewoon Engels te zijn! Oeps... In ieder geval waren ze dus super grappig en vertelden ons heel wat verhalen over hun eet-avonturen: paard, hond, kat, rat, minivogel, muis, wormen in je rijst, noem maar op. Het zieligst vond ik het verhaal over de ratten. Die zaten dan gewoon op elkaar gegooid in een kooi, waarna er kokend water overheen werd gegooid om ze even later te vellen, ookal waren ze nog levend! Of je kon een babyratje bestellen. Deze werd dan direct na de geboorte gewoon in de hete olie gedipt en dan nog levend aan je gegeven, om hem direct in je mond te stoppen. Ieks! Gelukkig zou dit niet gebeuren in de gebieden waar wij kwamen, werd ons verzekerd. Wel een opluchting.
Het tweede koppel bestond uit een schattig koppel uit Belgie, de man uit Amerika en de vrouw uit Vietnam. Ze hadden elkaar leren kennen omdat de vrouw voor zijn bedrijf kookte in de catering. En ze wilde ons ook wel leren koken of bij haar vrienden gaan eten als wij een keer langs zouden komen, super aardig. Ze kon ook best goed Nederlands praten, dat was wel grappig. Ze had ook nog gezegd aan tafel dat je niet dik kon worden van Vietnamees eten omdat er zo weinig vet in de sauzen zat, waarna (toeval?) mijn buurman binnen tien minuten de gerechten voor vier personen ongeveer in zijn eentje heeft opgegeten.

En Halong Bay zelf, hoe mooi het er is? Heel mooi! Jammer dat het zo mistig was, zodat je niet alle rotsen kon zien. Maar toch bleven de torenhoge rotsen indrukwekkend omdat het er zoveel waren en ze zulke mooie figuren hadden. Ook ’s avonds was het echt mooi. Ookal zag je de bergen eigenlijk helemaal niet, het zag er super gezellig uit met al die verlichte boten die om ons heen lagen!
Maartje was minder onder de indruk, omdat ze zei dat ze al eens zoiets moois had gezien in Ierland. En daar vond ik het ook echt wel een beetje op lijken, maar dan wat groter. Ik vond het trouwens ook heel leuk om op een boot te leven, dus een mooie afsluiter voor Kerst!