Weer even iets anders

En toen was het dus zover, we verlieten Vietnam. Dit betekende gelukkig niet het einde van onze reis, want we hadden nog anderhalve dag in Bangkok. Hierna gaat Maartje nog twee weken een reis door Thailand maken met haar moeder, voor mij waren dit de laatste dagen voordat ik terug naar Singapore en Nederland moest. Het was in ieder geval wel een afsluiter voor onze reis samen en gelukkig hebben we hier nog een leuke tijd gehad.

De sfeer in Bangkok was echt totaal anders dan in Vietnam. We hadden er minstens net zulke slechte verhalen over gehoord als over Vietnam, terwijl dat uiteindelijk ook allemaal hartstikke meeviel. Het was gewoon ideaal voor toeristen zoals wij: voetpaden, geen rotzooi, niet vol met andere toeristen, lekker zonnig weer, mensen die gewoon Engels spraken en genoeg vriendelijke mensen om je heen. Dat onze start even slecht begon omdat een kamer de gereserveerd was al aan iemand anders was gegeven maakte niet veel uit, want het vrouwtje van het guesthouse verontschuldigde zich en belde naar andere plaatsen tot ze iets in de buurt vond waar nog een kamer vrij was. Echt een opluchting dat ze ons niet gewoon daar liet staan en ons het zelf maar uit liet zoeken.

Uiteindelijk hebben we helemaal niet zoveel gedaan wat je normaal in Bangkok zou moeten doen als toerist, behalve veel gelopen en zo toch nog veel gezien. We hebben niet eens geshopt, een tuk tuk genomen of een tempel van binnen bezocht. We konden lekker makkelijk gewoon naar iets toe lopen en dan onderweg snel op de kaart kijken of we goed zaten, want we hadden een super goede kaart. Best bijzonder als je onze andere kaarten zag, die meestal al snel uit elkaar vielen of maar uit wat geschetste straatjes bestond. En Bangkok zelf bleek ook nog eens ideaal te zijn om makkelijk de weg te vinden, omdat er nauwelijks kronkelstraatjes waren en je makkelijk kon navigeren met de hulp van een paar riviertjes.

De eerste dag zijn we via een omweg naar een mooie tempel gelopen waar je mooi de onderzonsopgang zou moeten kunnen zien, maar het bleek dat deze tempel al dichtging vóór de zonsondergang. Dat ging dus niet helemaal lukken. Onderweg kwamen we ook nog ergens langs, wat de meesten vast wel al op Facebook hebben gezien: een pleintje waar een groep ‘Children’s Day’ vierden. We wilden even kijken waar al dat vrolijke geluid vandaan kwam, tot een paar vrouwen ons zaten te gebaren dat we naar binnen moesten komen. Toen we voorzichtig wat meer in de buurt kwamen begonnen steeds meer mensen naar ons te lachen en aan te geven dat we verder moesten komen, waardoor we binnen een paar minuten tussen de kindertjes naar het touwtrek spektakel aan het kijken waren.
We zijn hier echt nog lang gebleven, het was gewoon zo gezellig. De mensen waren super gastvrij. Iedereen bleef maar naar ons toekomen dat we even wat eten of drinken moesten gaan halen bij een tafeltje verderop, de kindjes zwaaiden naar je of brachten je wat drinken, er kwamen Engels sprekende mensen naar ons toe om uit te leggen waar ze mee bezig waren(het had verder geen speciale betekenis, het was gewoon een dag om spelletjes te doen om de kinderen te verwennen deze dag) en uiteindelijk vroegen ze ook of we mee deden in hun spelletjes. Het was ook super grappig dat aan het einde van de dag de mensen hun aandacht al een beetje verloren waren, tot ze als afsluiter bedachten dat Maartje en ik wel een race tegen een presentator konden doen. We hebben trouwens, omdat mensen het zich afvroegen, serieus allebei gewonnen omdat we precies even snel waren. We kregen als prijs een kussen en een thermoskan mee, super grappig.
De spelletjes waren trouwens super grappig en deden Maartje aan haar scoutingtijd denken. Zoals wij aan spijkerpoepen en koekhappen doen, deden ze hier aan touwtrekken, een spel waarbij je touwtjes om een flesje heen moet spannen (zie foto’s op Facebook), een spel waarbij je met een blinddoek om een ander moest voeren en uiteindelijk het eindspel waarbij je eerst een muntje uit een bord water moest likken, dan het meel uit een bord moest blazen om een papiertje te vinden, dan zo snel mogelijk iets op te moeten eten/drinken en uiteindelijk een kaarsje aan te steken en neer te zetten aan de overkant.
Helaas was het rond 18 uur afgelopen. De mensen bidden nog even samen aan het einde. We waren bang dat we snel weg moesten, maar het was geen probleem dat wij daar waren en ook heel veel kinderen bidden helemaal niet mee. Wel hielp iedereen netjes met alles opruimen. Voordat we weggingen “moest” iedereen nog meedoen aan een loterij waarbij je een cadeau kreeg, dit keer een rugzak en een bureauset voor ons. We hebben trouwens alle spulletjes wel aangenomen omdat we het anders onbeleefd vonden, maar ze later wel weer weggegeven.

’s Avonds hebben we nog een mooie wandeling langs de rivier gemaakt, super rustig en mooi verlicht! Echt fijn om gewoon langs te lopen. We hebben ook nog een bootje naar de overkant van de rivier gekomen om weer dicht bij ons hostel uit te komen, maar dit was helaas maar heel even. Bangkok ziet er gewoon zo mooi uit vanaf of langs het water.
Nu vergeet ik bijna nog iets veel belangrijker van deze avond te vertellen, we hebben namelijk gegeten bij een plek waar je ons normaal niet zo snel zou kunnen vinden… de Mac Donalds! Onder het mom dat we dat wel verdienden en dat het af en toe wel kon hebben we daar een lekkere set gehad(ze maken een XL-menu wel heel aantrekkelijk door er maar 25 cent meer voor te betalen) én een ijsje geprobeerd. Best bijzonder voor ons, dus zeker het vermelden waard.

De volgende dag wilden we een route uitstippelen langs het hotel waar Maartje hierna zou slapen en een park wat heel mooi zou zijn, maar we zijn echt pas laat bij het park uitgekomen. Misschien omdat we tussendoor niet heel veel op de kaart hebben gekeken of misschien omdat we best lui waren en pas rond 11 uur ons bed uit waren gekomen…
Tussendoor hebben we veel winkels gezien, veel tempels en veel stalletjes langs de weg. We hebben niet eens zoveel 7-elevens gezien, op onze route gisteren zijn we er echt enorm veel tegengekomen! Om de honderd meter was er wel een supermarkt van deze keten. Ik snap echt niet hoe ze het kunnen overleven met zoveel, zeker omdat ze vierentwintig uur per dag open moeten zijn. Aan het begin deze ochtend zijn we trouwens wel langs een paar gekomen waar Maartje het ideale Thailand-eten heeft ontdekt: puddingbroodjes! Ik had als lunch totaal iets anders, namelijk een rijstmaaltijd met wat bijgerechtjes zoals groenten in een soort dropsaus en een gerechtje wat hetzelfde leek als de lap lao in Laos.

’s Avonds kwamen we dan aan in het park. Net voordat we er aankwamen liepen we over een super grappige weg, een breed voetpad wat gewoon tussen de huizen door liep, op hoogte van de tweede verdieping ervan. Zo kon je dus neerkijken op het straatleven en stiekem naar binnen kijken bij de locals. De huizen hier zagen er niet per se stevig uit waardoor ik even dacht dat het echt een arme buurt was, maar niets bleek minder waar te zijn toen we de dikke auto’s voor de deur zagen staan.
In hét park van Bangkok spraken we ook nog met een mevrouw die ons uitlegde dat we niet moesten schrikken omdat het bijna 18 uur was en op die tijd iedereen stil zou staan en het volkslied afgespeeld zou worden. Super grappig, dit was ook echt gewoon waar! Het park was vol met hardlopers, maar toen het volkslied door de luidsprekers schalde, onderbraken de renners netjes hun training en bleven staan waar ze stonden.
Het park bestond niet alleen uit hardlopers, maar ook wat picknickende mensen en een grote groep met een groep mensen die aerobics aan het doen waren! Dit park scheen wel beroemd te zijn en erg populair bij de sportende mens in Bangkok. Wij deden niet mee aan deze sportiviteit, maar hebben sportief genoeg gedaan door het hele stuk weer naar huis te lopen (soms op een voetpad boven de weg, super handig om snel door te lopen).

En daar kwam het dan aan, onze laatste avond, laatste nacht… We hadden het nog bijna gevierd bij een restaurant waar de mensen echt heel vreemd waren (ons lieten wachten zonder iets te laten weten, niet snappen wat “niet spicy” was, niet uitlegden wat er in de gerechten zat…), maar op tijd hadden we besloten om dan maar naar een ander restaurantje te gaan waar de meneer ons al had zien wachten bij het andere restaurant en dus om de minuut zei dat het eten er zo aankwam en vroeg of we tevreden over alles waren. Hij was waarschijnlijk bang dat we van die zeurmensen waren die niets goed vonden, want hij legde echt alles uit wat wij misschien niet goed zouden vinden.
Het eten was er heerlijk, de toetjes super groot, en we zijn zelfs nog cultureel geweest omdat het avondeten `Pad thai` was, een echt Thais gerecht. Maar dan wel lekker aangepast aan de Westerse smaak en met veel groenten.
Gelukkig hebben we dus nog een lekker laatste maal gehad. We moesten nog wat dingetjes regelen en zijn daarna maar gaan slapen, morgen moesten we weer om 4 uur op. En zo hadden we ten minste geen tijd voor emotionele dingen, want ik vond het stiekem toch wel heel heel erg jammer dat het voorbij was en ik weer doormoest in mijn eentje. Gewoon tas inpakken, ontbijtje kopen en daar stond het busje al waar ik in moest. Zo had ik dus niet echt door dat dit het einde was en dat ik een uurtje later op het vliegveld zou staan, op naar Singapore…