Rivierdorpje nummer 1: Vang Vieng

Nog zo’n mooi dorpje in Laos! Over Vientiane heeft Maartje volgens mij al alles verteld. En nee, dat we in het restaurantje onze seksverhalen bespraken was natuurlijk maar een grapje. Maar dan kan ik onze avonturen in Vientiane dus even snel samenvatten. Wat ik me het beste kan herinneren was het leuke restaurantje met de grappige Franse ober, onze heerlijke locale gerechten (inclusief de groenten met bolognese chips smaak), het gemak waarmee we4 gewoon even een visa voor Vietnam hadden geregeld en sight-seeing in maar ‘e’en dag hadden gedaan, de levendige sfeer op elk moment van de dag, en natuurlijk het lekkere weer.

We hadden in Vientiane al een super luxe kamer. Inclusief eigen badkamer, balkon en handdoeken. Dus we verwachtten neit dat het luxer zou worden qua kamer. Maar dat deed het dus wel! Dankzij Maartje en haar Lonely Planet stonden we even later in een nog veel luxere kamer met eigen handdoeken en badkamer.
Na een opmerkelijke reis, dat wel. We hadden namelijk een lokale bus genomen. Dit bleek gemakkelijker te zijn dan gedacht: de tijden en plaatsnamen stonden gewoon in cijfers en alfabet opgeschreven (in plaats van hun lokale schrift, ook wel de “gammelegammetaal” genoemd door Maartje) en de buschauffeur hoefde ons alleen maar “Vang Vieng” te horen zeggen en had al gelijk buskaartjes gekocht zodat hij ze met een dikke winst van ongeveer een euro aan ons door kon verkopen. Het is wel grappig dat je hier gewoon zonder ook maar één woord Engels (Engels leren ze hier alleen een heel klein beetje als ze gaan studeren) zo ver komt. De bus was nog best luxe in de zin van dat we twee zitplaatsen voor onszelf hadden en de temperatuur wel prima was omdat de voordeur niet meer dicht kon en we dus een lekker windje hadden. De locale passagiers moesten er soms onderweg uit, dan hoefden ze alleen maar even te roepen naar de buschauffeer zodat hij onmiddelijk kon stoppen. Na ongeveer de vierde stop bleek er iets mis te zijn met de bus. Niets aan de hand, want de chauffeur had een schroevendraaier bij zich en zou het dus wel even fixen. Dat was zelfs gelukt blijkbaar, want hij trok zich al snel met een tevreden gevoel weer terug de bus in. Alleen was hij even vergeten de handrem op de bus te zetten waardoor de bus richting de (diepe!) berm begon te rijden. Iedereen hield zich vast en berreide zich voor op een kantelende bus, maar dit is gelukkig niet gebeurd. Eng was het wel!

Omdat het super druk was op de weg kwam er een minuut later al een takelwagen aan om onze bus even te redden, gelukkig maar. Blij dat we heelhuids aan waren gekomen en nog druk napratend over onze typische Aziatsiche busreis namen we een tuk-tuk(taxi `a la Laos) naar het dorpscentrum, wat even later maar een paar honderd meter verderop bleek te zijn. Lekker dan. Maarja, het hostel daarna heeft alles dus weer goed gemaakt.

Het dorpje zelf eigenlijk ook! Alle restaurantjes lagen aan de rivier en waren hoog gebouwd, wat voor een prachtig uitzicht zorgde overal. Maar ook als het donker werd en je de rivier en bergen helemaal niet meer zag, zagen ze er gezellig uit door de verlichting. En het eten was er ook goed! Of je nu zin in een Aziatische curry, een goed gevulde salade of een enorm broodje had. Ik bedenk me wel dat we eigenlijk niet kunnen oordelen over alle restaurantjes omdat we er maar één hebben bezocht twee keer per dag, het restaurantje om de hoek. Lui zijn kunnen we blijkbaar ook, als we op vakantie zijn dan. Zelfs in het restaurantje zelf, waar je in plaats van in stoelen op kussens zat en lag.

Wat we trouwens ook opeens kunnen als we op vakantie zijn, is cola drinken! Normaal huiveren we alleen al bij de gedachten, om zoveel cola te drinken aangezien we onze buikjes niet graag zien groeien. Maar toen we bedachten dat we eigenlijk geen groenten mochten eten (water waarmee ze de groenten afspeoelen is natuurlijk geen drinkwater) en dat toch deden, moesten we wel aan iets bacteri”endodens beginnen. En aangezien cola deze reputatie heeft en Tessa ook helemaal fan is hiervan in Azi”e, moesten we wel. ‘Cola light dan?’, probeerden we nog. ‘Nee’, aldus Koen, ‘zelfs geen cola zero‘. Dus tegenwoordig bestellen we minstens ‘e’en keer per dag netjes een cla erbij, zodat we toch nog groenten kunnen eten. We zijn benieuwd of we in deze weken net zo colaverslaafd als Robbin worden.

Wat je in Vang Vieng echt leuk zou moeten kunnen doen, zou het tuben zijn. Tuben in Laos wordt normaal geassocieerd met alle doden toen het nog legaal was om je overal vol te drinken en drugs te gebruiken voordat je weer verder ging en er per dag tot wel 1000 toeristen op de rivier of in de cafeetjes te vinden waren. Nu is dat drinken tijdens het tuben (lees: op een rubberen band ronddobberen op de river en je met de stroming mee laten nemen of wanhopig proberen je zelf vooruit te peddelen tegen de stroming in) verboden en is het dus een stuk rustiger en veiliger geworden om te doen. Vandaar dat wij de typische Laos-activiteit wel graag wilden uitproberen. In ons groepje zat een Nederlands meisje die we in Vientiane ook al tegen waren gekomen, dat was wel weer grappig.

Bij onze tube-tocht (in de grotten!) zat nog veel meer, zo hebben we ook een verse barbecuelunch gehad, een tempel in de grot gezien, gewandeled over dubieuze bruggetjes, gekayakked over de rivier en bij een cafeetej gezeten. Want drinken tijdens de kayaktocht mag dan weer wel blijkbaar. Vooral het kayakken was echt heel mooi, met die enorme bergen en alle rust om je heen. Verder hadden Maartje en ik voorspeld dat het varen zelf niet zo goed zou gaan bij ons, maar integendeel! Ook het tuben in de grotten was een echte ervaring en zelfs de tempel(pff… alweer een tempel) bleek leuk te zijn omdat je er een olifant kon zien als je goed keek, gevormd door de natuur zelf in de rotsen. Die werd dan als een goed teken gezien en daarom komen mensen hiernaartoe om te bidden voor mooie kinderen. Die link snappen we nog steeds niet helemaal, misschien omdat ze mooie kinderen heel belangrijk vinden en olifaten zelf worden ook als niet bepaald onbelangrijk gezien hier.

Het tuben zelf was dus leuk om te doen! Over Vang Vieng werd er verder gezegd dat we het vol zat met backpakcers, maar dat viel hartstikke mee. Alhoewel het percentage westerlingen her wel erg dichtbij de honderd procent lag. De dorpjes zijn hier wel mini, en we hadden haast in de zin van dat we niet te lang in Laos kunnen blijven(we vliegen vanaf het zuiden van Vietnam), dus na twee nachtjes was het wel weer tijd om door te trekken. Vang Vieng was wel ‘e’en van de leukste dorpjes die we bezocht hebben in Laos blijkt nu, dus zeker de moeite waard om te bezoeken!