Laatste dagjes samen

Het was super fijn dat ik maandag in Penang had kunnen blijven doordat mijn veel te makkelijke leraar had gezegd dat ik niet hoefde te komen als ik opdrachten opstuurde, maar dinsdag kon ik niet onder mijn lessen uitkomen. Dit betekende dat we net terugkwamen uit Penang, nog even wat bij sliepen in de heeeerlijke bedden van het hostel waar onze spullen nog stonden(wel aardig dat dat nog mocht) en onze wegen tot splitsten. Ikzelf heb natuurlijk niets boeiends meegemaakt, ben naar de les gegaan en was ’s avonds weer terug in het centrum van Singapore. Fleur daarentegen had Orchard Road al ontdekt en was ondertussen in… Marina Bay Sands!

Want ja, Niels en Irene(ouders van Fleur) willen Fleur altijd wel iets leuks geven op vakantie. “Iets leuks” is normaal een etentje ergens of andere activiteit, maar dit was wel heel cool: we kregen een nacht aangeboden in het Marina Bay Sands Hotel. Typ maar in in Google als je het nog niet kent: sowieso zie je van alles op internet, want het is echt het meest luxe hotel in Singapore door de service en de infinity-pool op het dak. We hadden afgelopen week het hotel al van veraf gezien, hoog uitstekend boven de andere hoge gebouwen, en nu mochten we er gewoon in!
Onder de exchange studenten is het hotel beroemd door het zwembad. Ik hoor genoeg studenten die op de studenten manier(een nachtje daar slapen kost niet bepaald weinig) het zwembad inkomen: ze nemen de brandtrap, wachten tot een gast de lift naar boven neemt, vragen een pasje van iemand die daar toevallig heeft geslapen… etc. Maar wij hoefden dat dus helemaal niet te doen, we konden gewoon gaan wanneer we wilden en hadden ook nog eens een super luxe kamer tot onze beschikking.

Dus niets beter natuurlijk dan van school afkomen en dan lekker op je bed neerploffen en naar het mooie uitzicht vanaf onze kamer kijken(we zaten op verdieping 47!). Fleur had niet veel verhalen over de Orchard Road en haar shopsessie had alleen tot wat lekkers bij de Starbucks geleid. Veel te verleidelijk natuurlijk, dus de Starbucks lekkernijen waren helaas iets te snel op.
Laten we dan maar even het zwembad uitproberen, als we toch niets beters te doen hebben… Volgens Fleur, die weet dat wel natuurlijk, moest dat in badjas die daar lag. Ik vond het niet zulke hele mooie badjassen en ze schenen ook door… maarja, bij het zwembad konden ze toch al gelijk uit. Later kwamen we erachter dat we eigenlijk ook nog even, zoals het hoort, een zwembadhanddoek hadden moeten afhalen. Vandaar dat wij de enigen, maar dan ook echt de enigen, met een totaal andere handdoek dan de rest waren om op te liggen.
Wat we in het zwembad zagen ’s avonds was echt onvoorstelbaar mooi. De relatief heldere lucht en alle lichtjes waren prachtig om te zien. Het was ook mooi om Singapore van zo’n andere kant te zien. Je zag ineens hoe groot het eigenlijk wel niet was, maar toch ook weer klein omdat we gewoon de toren in Chinatown zagen waar we eerder hadden geslapen, de Golden Mile Tower waar we eerder kaartjes hadden gehaald, en je het hele meer voor het hotel kon zien. Het standbeeld van de leeuw leek trouwens wel echt mini vanaf het zwembad. Ik zag Singapore in ieder geval opeens als een mooie stad, alhoewel ik dat eerder niet zo snel zou zeggen over dit centrum vol met gebouwen.
Het was trouwens grappig dat terwijl wij daar, met vele anderen, zaten te genieten van het mooie uitzicht of wat foto’s probeerden te maken, er af en toe wat mensen voorbij raceden. Die mensen vonden dat dit zwembad ook prima gebruikt kon worden om te trainen, alhoewel ik niet echt gemotiveerd zou zijn om snel door te zwemmen in zo’n relaxte sfeer.

De heavy koeken die Fleur had gekocht hadden mijn veeleisende maag toch niet helemaal gevuld, dus wilden we nog even wat eten. Ik wilde Fleur graag de leuke foodcourt bij Harbour Front laten zien en dat was hier toch dichtbij, dus alhoewel het al negen uur ’s avonds was probeerden we toch nog die foodcourt te vinden. Niet helemaal gelukt dankzij mijn geweldige richtingsgevoel, maar we hebben heerlijk Japans gegeten bij een andere foodcourt en later heb ik toch nog de mooie foodcourt kunnen laten zien. Alhoewel hij toen wel dicht was… Verder kon ik ook nog laten zien hoe mooi het buiten was om daar gewoon even te zitten, net als veel andere Singaporeanen doen. We hebben er ook nog even gezeten, al voelden we ons uiteindelijk een beetje buitengesloten omdat de rest deze avond alleen maar uit stelletjes bestond. Ik heb gelezen dat Singapore er moeite voor doet om romantisch te zijn voor stelletjes, omdat steeds minder vrouwen romantisch doen met hun man omdat ze beiden een drukke carrière hebben. Dus misschien hebben ze deze plekken wel speciaal voor hun gemaakt.

Alsof het nog niet genoeg was dat we al een nacht in het Marina Bay Sands mochten slapen, kregen we ook nog iets bij een ander hotel: Het Raffles Hotel. Namelijk de Singapore Sling! Een drankje waar Singapore dan bekend om staat, vooral voor toeristen. En de Long Bar bij dit hotel was dan de bar die het drankje oorspronkelijk had gemaakt. Blijkbaar hebben ze hier wel meer toeristen die het drankje hier komen drinken om cultureel te doen, want toen we zeiden dat we niet één van de speciale smaken van de Sling wilden, maar gewoon de echte originele, vroeg hij gelijk of hij later een foto moest maken.
Omdat we hadden geleerd wat ervan kwam als je aardig deed tegen mensen terwijl je bij een bar zat, heeft Fleur degene die tegen ons begon te praten gelukkig snel weggejaagd. Geen kans op een avond opgescheept zitten met een saaie prater. De kans op een saaie avond werd ook gelijk een stuk kleiner toen er een band bleek te zijn die liedjes speelde vanavond. Super grappig dat er dan van die dikke, oude mannetjes (ja sorry, het is gewoon zo) met van die jonge, mooie Aziatische vrouwtjes de dansvloer op komen. Wat ook opmerkelijk was, was dat iedereen de schillen van de pinda’s die overal stonden gewoon op de grond gooiden! Eerst dachten we dat het maar een paar mensen waren, maar uiteindelijk zagen we de schillen echt overal en hebben wij ze maar gewoon nagedaan.

Tot laat doorgaan kenden ze hier niet helemaal in deze bar op dinsdag. Ze spaarden vast allemaal energie om los te gaan op ladiesnight. In ieder geval speelde het bandje helemaal niet lang en gingen de lichten al aan om twaalf uur. Twaalf uur! Helaas, dan maar op weg naar huis. Het was niet ver weg van het hotel, dus het was wel leuk dat we gewoon naar huis konden lopen. Zo konden we zien dat de rest van Singapore ook bleek te slapen. Alles was doodstil, er waren nauwelijks auto’s op de weg en zelfs de Merlion was uit!

Helaas zijn we dus niet heel veel in het hotel geweest. Wel hebben we nog genoten van wifi door even bij te roddelen met Nederland en filmpjes te kijken over de heart attack burger. Dan voel je je gelijk minder schuldig dat je dat “ongezonde eten” van Azië hebt gehad!
Of voelden we ons gelijk minder schuldig hoeveel we hebben gegeten met het ontbijt daar. Hoe kan het ook niet anders dan dat er veel, maar dan ook veel te veel eten was om uit te proberen. Het was ook nog eens én een Aziatisch én een Westers buffet. Er was echt een enorm buffet van patisserie, waar we ons netjes hebben gedragen. Bij de rest hebben we ons wat minder netjes gedragen, vooral op de yoghurt viel ik echt aan omdat ik dat toch echt wel mis hier! Verder had je ook schattige mini bapoa broodjes, vers Singaporeaans fruit en veel te veel andere dingen waarvan ik de naam niet weet.
Wel grappig dat wij druk aan het praten waren over en de mensen naast ons niets zeiden. En toen Fleur even weg was, hoorde ik de ene iets Nederlands tegen de ander zeggen. Oeps… nu maar hopen dat we niets geks hebben gezegd. Na een paar dagen in Azië verwacht je echt niet meer dat iemand je verstaat, dus denk je er ook veel minder over na.

Helaas, we moesten na het ontbijt alweer uitchecken. Na heel vaak “sorry voor het wachten” te hebben gehoord nadat we misschien één minuut hadden moeten wachten, hebben we afscheid genomen van de luxe en zijn we de stad ingelopen.