Singapore so far

Tsja, nieuwe dingen ontdekken in Singapore heb ik niet meer echt gedaan. Zoals ik de vorige keer al zei, ik heb het al gewoon naar m’n zin met lekker op de campus blijven en ik ben druk bezig met dingen over reizen opzoeken. Alhoewel ik het natuurlijk wel nog leuk blijf vinden om even weg van de campus om van Chinatown te gaan. Een update van mijn laatste “belevenissen” én het nieuws van Singapore wat ik hoor als ik met de locals ben.

Zo ben ik, wel al voor de vijfde keer, naar Bugis ben gegaan met Camille, een meisje uit ons rengroepje. We wilden eigenlijk alleen gaan eten en even door de drukke zijstraatjes lopen om een beetje cultuur op te doen, maar ontdekten ook dat het enorme winkelcentrum van Bugis best leuk en mooi was om doorheen te lopen. Het was niet alleen een heel mooi nieuw winkelcentrum, er was bijvoorbeeld ook een hele verideping met alleen maar dingen om te doen. Zo had je een karaoke-afdeling, game-afdeling, bioscoop, game-cafeetjes en restaurants speciaal voor groepen. Op de andere verdiepingen had je veel Europese winkels, alhoewel we niets leuks hebben gevonden.

De straatjes in het winkelcentrum zelf stonden vol met ”marktkraampjes”. Maar het verschil met deze kraampjes en echte Bugis-marktkraampjes was dat deze dus gewoon binnen stonden, waren voorzien van stroom en speakers met muziek. We zijn hier wel geslaagd, met een super handige en leuke tas! We hadden namelijk allebei het probleem dat je al je spullen niet kwijt kon in je tas als je naar de uni gaat wat veel andere mensen in Singapore denk ik ook wel hebben:
* Je moet een apart groot zijvak hebben voor je waterfles. Water drink je hier niet uit de kraan, maar uit een watercooler. Maar omdat je hier zo’n warme, vochtige lucht hebt; beginnen er al binnen een paar minuten waterdruppels op je fles te vormen. Als je lang genoeg wacht kan je fles makkelijk heel wat boeken verpesten door het water.
* Je moet een tas hebben met afmetingen die groter zijn dan die van een A4’tje. Omdat je zoveel verschillende boeken hebt, koopt eigenlijk niemand ze. Dus print je maar gewoon alles uit en neem je dat mee. Maar als je dan twee vakken op één dag hebt, kan dit best veel beslag nemen op de ruimte in je tas en ben je minimaal een minuut bezig om het er net in te laten passen.
* Je moet een tas hebben met een passend zijvakje voor je tissues. Als je vergeten bent je tissues uit je tas te halen en je hebt opeens al vieze handen, heb je liever dat je alleen het zijvakje vies maakt dan alles wat in je tas zit omdat je je hele tasinhoud uit je tas moet halen voordat je je zakdoekjes kan vinden.
* Je moet een tas hebben met een passend zijvakje voor je portemonnee. Het scheelt als je je portemonnee niet elke keer hoeft te zoeken als je een bus in gaat, een bus uitgaat, een metro ingaat, een metro uitgaat of onderweg iets te eten koopt.
* Je moet een tas hebben die groot genoeg is om er nog een trui bij te proppen, voor in de metro of in de bieb.
Helaas had ik hier in Nederland nog niet aan gedacht, maar het probleem is nu dus opgelost.

Ik heb trouwens wel nog wat nieuws ontdekt! Dit was Geylang, de “hoerenbuurt” van Singapore. Angie is een meisje waarmee ik wel eens op school afspreek. Ze is helemaal gek van Maastricht omdat ze daar naartoe is geweest voor haar exchange. Het is grappig om met een local te praten over de dingen die je mist in Nederland: je fiets, het koken, de poffertjes(die mistte zij dan, haha), de sneeuw… In ieder geval wilde ze me graag leuke meer van Singapore laten zien, dus besloten we een keer om naar Geylang te gaan. Zo kon ik gelijk de “achterbuurt” van Singapore zien, wat hier helemaal niets voorstelt. Het was wel grappig dat je wat schaarser geklede vrouwtjes tussen de menigte zag die daar even hun avondeten haalden, maar we zijn sowieso niet de kelders ingegaan, waar je als man dus naartoe kon gaan. Hier bleken ook af en toe gevechten te zijn, ik kan me echt niet voorstellen dat die in bijvoorbeeld Chinatown of op de campus plaats zouden vinden, dus ik kan me er wel iets bij voorstellen dat ze dit de achterbuurt noemen.
Maar er was nog een extra reden om naar Geylang te gaan, je had er namelijk heel veel goede eettentjes. Wij gingen naar één van de beste dimsum eettentjes, ik ben helaas de naam vergeten. Het interieur was niet heel spannend: witte (ooit wit geweest in ieder geval) muren, vloer en plafond, met wat plastic krukjes en tafeltjes op elkaar gepropt. Het eten daarentegen was wel degelijk spannend, van kikkerpootjes tot mini bapoa broodjes met vloeibare vanille. Mmm… De hapjes zijn super klein, waardoor je verschillende gerechten kunt bestellen, ik geloof dat we er wel zeven hebben geprobeerd. En een goede eettent was het zeker! Ook hing er een televisie op waar je kon zien hoe de hapjes werden gemaakt, je verwacht niet dat er zoveel werk in zo’n klein hapje zit.

Het was super gezellig en we hebben dus heerlijk gegeten. Ik geloof dat Angie zich wel een kwartier druk heeft lopen maken over het “romantische” beleid van de Singaporeaanse overheid. Singapore zit namelijk met een groot probleem: het land is aan het vergrijzen en dat wordt ook nog eens erger gemaakt omdat veel Singaporeaanse stelletjes geen of weinig kinderen krijgen. Dit betekent dat de overheid ervoor probeert te zorgen dat er meer romantische momentjes ontstaan en sowieso zoveel singles die het probleem nog erger maken te koppelen. Dat de meer romantische plekken probeert te maken en een ‘Make a baby day’ organiseert elk jaar vond Angie prima, maar ze vertelde ook over hun investeringen in koppelpogingen. Zo geven ze geld aan een universiteit als ze in een kennismakingsweek een spel doen waarbij jongens en meisjes hand in hand met elkaar moeten lopen. Verder steunen ze organisaties die uitzoeken welke studenten er nog vrijgezel zijn en die deze mensen e-mails sturen met links naar koppelsites. Volgens haar lag het probleem vooral bij de stelletjes die gewoon geen geld hebben voor kinderen of geen ruimte omdat ze soms jaren moeten wachten voordat ze in een driekamerappartement in een HDB-flat kunnen wonen.

Een ander probleem met de HDB-flats is tegenwoordig dat de nieuwe flats geen openbare ruimtes meer hebben. Bij de meeste (oudere) HDB-flats zie je deze ruimtes wel nog. Ze worden vooral gebruikt voor Chinese rituelen bij trouwerijen en begrafenissen, maar ook andere culturen gebruiken deze ruimtes voor andere culturele doeleinden. Je hebt geen idee hoeveel zo’n ruimte gebruikt wordt, hier in Chinatown staat het altijd wel vol omdat er zoveel mensen in zo’n flat wonen dat er elke keer wel weer iemand trouwt / overlijdt en omdat Aziaten nou eenmaal veel gelegenheden hebben waarbij ze samen willen komen. Maar nu vindt de overheid dus dat de culturen zich maar aan moeten passen en bouwen ze express flats zonder openbare ruimte eronder. Omdat alles verder volgebouwd is met wegen en andere flats, hebben de nieuwe bewoners zo geen andere keus dan hun rituelen te stoppen. Alleen de Indiase bevolking heeft een slimme cultuur en verzamelt in de parken, die de overheid nog wel even met rust zal laten omdat ze Singapore graag groen willen houden.

En van deze nieuwe HDB-flats komen er heel wat bij, de regering wil er komende jaren weer 20.000 (!) bijbouwen. Ze willen graag dat mensen makkelijker in een HDB-flat kunnen wonen en willen sowieso nog graag meer bevolking om hun originele bevolking te vervangen. Of dit nu door meer kinderen van Singaporeaanse gezinnen of door buitenlanders wordt opgelost. Maar het wordt dus wel voller en voller. Het idee is sowieso om oude (lage) gebouwen weg te halen, maar er wordt best veel geprotesteerd omdat de oude mensen aan hun originele gebouw gehecht zijn.
Er wordt heel wat gebouwd en vernieuwd in Singapore. Veel Singaporeanen zeggen dat er elk jaar wel weer een enorme verandering is en dat je Singapore zeker niet meer zou herkennen als je een paar jaar weg zou gaan. Het land is inderdaad snel met nieuwe dingen bouwen. Ik weet nog toen ik aankwam er een gewone bieb was, toen twee maanden lang lawaai, en nu zijn er twee nieuwe grote studieruimtes bijgebouwd. Mijn MRT-kaartje is niet meer up to date omdat er alweer veel meer MRT-stations bij zijn gekomen. Mijn hostel was binnen een weekend helemaal opnieuw geverfd. Er komen binnen no-time nieuwe roltrappen overal. Elke keer ontdek je wel weer een nieuw bord waarop wordt aangegeven dat er iets gebouwd wordt. Het winkelcentrum waar ik mijn back-pack wilde kopen, werd gerenoveerd. Jammer, maar binnen een maand zou het alweer openen.

Ook de NTU is bezig met vernieuwen. Naast die nieuwe studieruimtes willen ze weer nieuwe halls erbij gaan wonen om plaats te geven aan ongeveer 13000 nieuwe studenten en ze zijn op ongeveer vijf verschillende plekken weet ik veel wat allemaal aan het bouwen. Die halls worden trouwens ook weer vernieuwd, zoals elke nieuwe hall. Je ziet een goed verschil tussen de oude en nieuwe halls. De nieuwe halls worden kleiner, maar hebben bijvoorbeeld wel airconditioning. De nieuwste halls zullen ook weer een nieuwe indeling hebben met ramen waardoor het ook beter zal doorluchten zodat je niet gelijk je airco aan hoef te zetten. Ik vind het goed dat ze zich elke keer proberen te verbeteren. Een beetje jammer dat ze die nieuwe halls nog niet hadden gemaakt voordat ik kwam zodat er meer plaats voor ons zou zijn.

Waar Singapore verder mee bezig is? Veel activiteiten! Omdat ik nu meer lokaal nieuws meekrijg en meer doorheb wat er doorheb, merk ik pas hoeveel er te doen is. Niet alleen op de universiteiten wordt er elke dag wel weer een nieuwe activiteit georganiseerd, ook organisaties zoals bibliotheken en Esplanade organiseren veel activiteiten, acties, filmavonden en optredens. Ook is er bij Esplanade, wat ik met Fleur had uitgevonden, dus elke avond in het weekend een gratis optreden waar je dus gewoon even langs kan lopen.
O, en ongeveer het belangrijkste van het lokale nieuws: de panda! Een tijdje geleden is er een panda binnengekomen in Singapore voor in de dierentuin. De panda komt alleen uit China en moet nog wennen aan de temperatuur. Dus zit hij nu in een afgesloten omgeving die elke dag een beetje wordt veranderd zodat het meer op Singapore gaat lijken. En alle Singaporeanen zijn super zenuwachtig wanneer hij klaar zal zijn om bekeken te worden in the dierentuin rond december. Super grappig.
En verder blijven ze het op de radio maar hebben over de gagnam style. Ze worden blijkbaar ook niet moe van het liedje blijven draaien en er zijn speciale gagnam style stickers en gagnam style dans wedstrijdjes.

Verder had ik in de krant gelezen, wat ik ook in mijn course had geleerd over Singapore: de bevolking raakt steeds meer verslaafd. Of dat nu aan sigaretten, alcohol, drugs of iets anders is. Ik kan me dat alleen helemaal niet voorstellen, omdat ik wel aan problemen moet denken als ik aan verslaafde mensen denk. Maar misschien zijn die dus in opkomst. Ook wordt het dokterstekort steeds groter. Ik merk hier verder niets van. Toen ik even langs de dokter wilde werd ik zo geholpen en alle Singaporeanen zijn altijd nog een stuk gezonder dan al die Maleisiërs die makkelijk alleen op fastfood, alcohol en sigaretten leven en een paar honderd meter al te ver vinden om te lopen. En alhoewel de meeste Chinese vrouwtjes in Chinatown toch best dik zijn, lijken de studenten hier wel op hun eten te letten.
Een ander grappig weetje wat ik had gelezen was dat de slechtst spelende voetbalclubs een boete hebben gekregen in de Singaporeaanse competitie. Zo proberen ze de onderste teams te stimuleren om beter te gaan spelen. Ik vond het gek om te horen, omdat ik vind dat de Singaporeanen al zo serieus met hun sport omgaan.

Mijn andere ontdekkingen kan ik snel samenvatten: Singaporeanen zijn net als Nederlanders over het algemeen erg gek op (chocolade)pepernoten; Chinese apotheken hebben écht wondermiddeltjes; dat de enge, gewelddadige Periyachi die ik met Fleur had gezien alleen maar goed wil doen voor de wereld; dat er in een Lonely Planet veel te veel leuke dingen staan om allemaal te doen in de rest van Azië; dat ik het leuk vind om via de Black Redder en Duma weer mee te lezen; en dat het met een veel te slome computer erg lang kan duren voordat ik foto’s op Facebook upload. Ik probeer ze er zo snel mogelijk op te zetten.