Neeee… nog maar heel even

10 oktober, dat is alweer een hele tijd geleden. Maar het was de datum waar ik eigenlijk tegenop zat te zien, namelijk de datum dat ik over de helft van mijn schoolperiode zou zitten. Dan zou ik hier al twee maanden zitten, hoe lang is dat! En nu, zonder dat ik het doorheb, is het zelfs al weer november. Nog maar één weekje school en dan komen de tentamens er al aan…

Terwijl het nog maar een paar dagen geleden leek dat ik mijn midterms had. Ze hebben hier niet twee examenperiodes zoals in Maastricht, maar een grote examenperiode aan het einde (die wel vier weken lang kan duren) en dan onder schooltijd een midterm-exam, wat dan ongeveer voor een kwart meetelt voor je eindexamen.
En die midterms… die gaan helemaal nergens over. Alhoewel ze dus voor een vrij groot deel meetellen, werd de toets gewoon gehouden in een lecture hall. Dit betekent dat je gewoon naast iemand kon gaan zitten en omdat er verschillende lagen zijn, je op een hogere rij zou kunnen gaan zitten en gewoon een open boek op de grond zou kunnen neerleggen zonder dat de leraar dat beneden ziet. Terwijl de leraar de toetsen al aan het uitdelen is, is het geen probleem dat je ondertussen nog gewoon met je buurvrour zit te kletsen. Mijn rekenmachine had ik netjes van tevoren bij een speciale afdeling laten registreren, maar dit werd helemaal niet gecontroleerd. En ik wist niet dat je nog niet mocht beginnen, dus was al vrolijk begonnen voordat de leraar het startsignaal gaf. Maar niemand die het gek leek te vinden.
Ik was van tevoren best zenuwachtig voor de toetsen of ik het wel op tijd kon afmaken, omdat beiden toetsen maar een uur duurden. Maar dit bleek geen probleem te zijn. Toch wel een verschil met Maastricht, waar ik na 3 uur nog niet klaar ben als ze zeggen dat je je pen neer moet leggen. Vooral het vak ‘Probabilistic Methods in OR’ bleek super makkelijk te zijn, waardoor je achter elkaar door kon blijven schrijven. Het gekke is dat bij deze toets het gemiddelde “maar” 80% goed bleek te zijn, terwijl ik dacht dat ze hier zo serieus waren met studeren. Ook bij ‘Financial Economics’ hadden veel mensen twee vragen die gewoon letterlijk over waren genomen uit de tutorial niet eens goed. Ik hoorde van een ander meisje dat bij haar in de klas mensen niet eens op kwamen dagen bij de midterm examens. Dan stuurden de leraren een e-mail naar de klas of ze alsjeblieft wilden komen omdat het toch een offici”ele toets was, maar ze zei dat ongeveer de helft gewoon thuis was gebleven. Ik snap er niets van en ben er ook nog niet achter waarom ze hier opeens zoveel minder serieus zijn.
Bij mijn andere vakken zijn ze toch wel net wat serieuzer. Je hebt hier presentaties die voor bijna de helft meetellen, waardoor je voor een presentatie toch wel al een maand van tevoren gaat meeten om afspraken te maken, alles te bespreken, elkaar te controleren, etcetera. Mijn eerste presentatie heb ik al gehad, de tweede heb ik als afsluiter op m’n schooljaar hier! Een beetje vervelend dat de leraar opeens halverwege de presentaties extra dingen gaat eisen aan een presentatie. Ben je zo mooi op tijd begonnen, moet je het alsnog weer aanpassen.

Tot zo ver over school. Net als school, praat ik ook altijd wel graag over mijn hostel. Normaal vrij negatief volgens mij. Maar deze keer wordt het nieuws wat beter. Ze blijven namelijk maar vernieuwingen aanbrengen in het hostel. Soms zijn er problemen omdat bijvoorbeeld de wasservice ermee stopt, maar ze doen er gelijk alles aan om dat op te lossen. Wel heeft het een keer een dag geduurd tot ik weer de was kon doen en thee kon maken, omdat ze de stroom niet meer aankregen en maar afwachten tot de volgende dag omdat er dan iemand kon komen die verstand had van stroom. Bleek het dat er alleen een stop vernieuwd moest worden...
Nog een goed punt: de schoonmaakster wordt actiever wat een erg prettig effect op de douches heeft. Het gangetje naar onze kamer bleef eerst nog steeds erg vies door de enorme haarballen op de grond. Ik snap niet waarom iemand daar eerder aan heeft gedaan, maar Hanna heeft een tijdje geleden op de deur van onze overbuurvrouwen geklopt en heeft vriendelijk gevraagd of ze alsjeblieft hun haren in de prullenbak wilden gooien in plaats van op de grond. En ja hoor... sindsdien hebben we een schone vloer in de gang. Ook de schoonmaakservice die we af en toe op onze kamer krijgen komt altijd later dan dat ze zeggen, maar is altijd mooi meegenomen. Ik hoop dat ik in Maastricht weer in de schoonmaakflow kan komen, want ik heb hier afgelopen maanden maar twee keer zelf mijn kamer schoongemaakt.
Verder komen ook voor de SMU’ers (van de andere universiteit) de toetsen eraan, dus er blijven nu vaker mensen in het hostel. Wat voor een hoop gezelligheid zorgt. Het bleek ook heerlijk om even een weekendje thuis te blijven en gewoon helemaal niets te doen of nog voor school bij te werken. Twee jongens hebben een gitaar gekocht en oefenen nu ongeveer dag en nacht op hun gitaar in de gemeenschappelijke ruimtes, wat veel mensen aantrekt. We hebben een hoop nieuwe “uncles” erbij, een soort oude mannetjes die de orde moeten bewaren. Maar gelukkig blijft de oude ook op zijn vrije dagen op het terrein van het hostel rondlopen, want anders zou ik hem echt gaan missen. Goede gesprekken zul je niet met hem hebben omdat hij niet zo goed Engels kan, maar hij is wel erg aardig en zelfs als mensen zijn grapjes niet begrijpen is het nog grappig omdat hij er zelf erg hard om moet lachen.
Ook moeten ze echt een keer iets doen aan de gladde paden. Het regenseizoen is helaas weer begonnen, wat betekent dat het weer zo vaak en hard regent dat het asfalt op het terrein constant vol staat met een laagje water. Daarom moet je wel over een bepaald verhoogd, waterloos pad lopen. Maar dit is ook nat door de regen en is superglad. Als je slippers draagt, moet je het niet proberen om door te lopen of niet op je evenwicht te letten.

En tot zo ver het hostel. Nog iets wat is veranderd de laatste tijd, is mijn mening over whatsapp en mobieltjes. Eerst vond ik het vet vervelend dat iedereen er maar de hele tijd mee bezig was. Ik weet nog goed hoe het de eerste dag op school was en niemand echt aan “kon” spreken omdat iedereen alleen op zijn of haar mobiel zat. Maar nu blijkt het super handig te zijn. Als je een vraag hebt krijg je altijd wel binnen een paar minuten antwoord en het is super gezellig. Ik heb wel best moeite met sms’en en whatsappen met de locals, want ze gebruiken echt veel woorden die ze niet gebruiken terwijl ze praten. Het gekste woord vind ik nog steeds ‘nitex’, wat betekent dat de nacht nog maar kort is.

Nog een grote verandering: Afgelopen vrijdag zijn de trainingen van voetbal EINDELIJK weer begonnen. Ik mis het voetbal best erg. Ik heb een paar keer met wat mensen van voetbal afgesproken. Maar soms moet ik ze dan even opwachten bij hun training. En dan moet ik daar toekijken hoe de mensen met wie ik heb samengespeeld lekker aan het voetballen zijn en ik zelf niet mee mag doen. Er zijn hier genoeg veldjes die je kunt afhuren, maar mijn teamgenootjes trainen al zoveel met de Singaporeaanse teams dat ze er niet veel voor voelen om meer te voetballen en andere studenten lijken niet echt van voetbal te houden. Aan de andere kant denk ik dat ik niet veel meer aan de trainingen ga hebben, omdat ze op vrijdagavond zijn en ik dan meestal weg ben. En ten slotte ben ik hier nog maar een paar weken.
De nieuwe coach is trouwens het tegenovergestelde van onze vorige coach. Het is een niet-Singaporeaanse, rustige, geduldige, totaal niet strenge, makkelijke vrouwelijke coach die ons gewoon voor het plezier wil laten spelen in plaats van voor de overwinning. Dit zal ook wel komen omdat het seizoen nu toch nog ver weg ligt voor het team, het is in ieder geval grappig om weer eens zo’n training mee te maken in plaats van een drill-training.

En dat waren wel ongeveer de dingen die ik me nog herinner. Voor de rest heb ik het al hartstikke naar m’n zin door gewoon naar school te gaan, daar met mensen af te spreken en een beetje bij het hostel rond te hangen. Maar daar kan ik gewoon niet zoveel boeiends over vertellen. Ook ben ik erg veel bezig met het voorbereiden van m’n laatste reisjes, en veel lezen over landen zodat het plan van Maartje en mij binnenkort iets definitiever kan worden. We hebben namelijk totaal nog geen plannen, maar er is ook veel te veel keus... Zodra ik er meer over weet of weer nieuwe dingen heb meegemaakt, volgt een nieuw verslag!