Eindelijk… vakantie! Deel II

Om er toch maar even gebruik van te maken dat ik nu alleen in mijn kamer was, heb ik gelijk een grote reorganisatie in mijn kamer gedaan, want eerst zat er totaal geen logica in. Ook heb ik gelijk maar de grote schoonmaak gedaan omdat de schoonmaker die al een week geleden zou langskomen nog steeds niet op was komen dagen. Oja, en nog een voordeel van in je eentje in je kamer zijn: je kunt lekker lang uitslapen! Dat was dus ook precies wat ik ook nog had gedaan woensdag.
Nu klinkt het net alsof ik liever in m’n eentje wil zijn, maar dat is niet zo. Ik was doblij toen Hanna introk en het is nog steeds gezellig om iemand bij je te hebben. Ze is super makkelijk en lief en heeft altijd wel interessante dingen te vertellen als ik haar zie. Onze communicatie blijft nog steeds een beetje per briefjes gaan, omdat ze vooral in het weekend thuis is.

Maar goed, na wat te socializen met SMU’ers in het hostel die nog geen vakantie hadden, ben ik naar de campus vertrokken om daar te computer en te Skypen. Ik kan nog steeds niet uitleggen hoe blij ik ben met de computers en het internet daar. ’s Avonds ben ik eerst gaan rennen met Potz. Ze wil in december een halve marathon gaan rennen, maar vond dat het na een halfuurtje wel weer genoeg was geweest. Ik ben benieuwd… Hoewel we niet echt door hadden gerend, was het wel weer gezellig haar even te zien(het is een meisje uit m’n team wat ik nu dus niet meer zoveel zie omdat voetbal voorbij is) en we hebben nog een paar uur in de kantine gezeten erna. We gingen trouwens weer naar kantine 1 die ik vorige week nog had uitgeprobeerd, en blijkbaar met super lekker Japans eten wat we hebben uitgeprobeerd! Het is ook grappig dat er in hun curry’s stukjes aardappel zitten, omdat ik dan aan Nederlands eten moet helpen. We kwamen trouwens veel meer teamgenootjes en andere studenten tegen op de campus dan normaal, blijkbaar was iedereen wel in de laten-we-iets-gaan-doen-in-plaats-van-studeren modus door de vakantie.

Toen ik een sms’je kreeg of ik mee uit ging ben ik maar snel naar huis gegaan, maar even later kreeg ik weer een sms’je dat we gewoon naar de brug zouden gaan in plaats van een feest, en een uur later was het plan dat we helemaal niet meer gingen. Gelukkig was het toen ik eenmaal thuis aankwam wéér veranderd en zouden we gewoon biertjes gaan drinken in Chinatown. En dat was weer even gezellig als altijd. Deze avond was het extra grappig omdat er oude Singaporeaanse opaatjes bij ons kwamen zitten. Ook kwamen we erachter dat er zelfs in Chinatown een soort “ladiesnight” was omdat als Helena of ik het bier haalde, wij op één of andere manier minder betaalden.

Aangezien woensdag nogal laat was geworden en ik uiteindelijk maar de nacht over heb moeten slaan omdat ik niet kon slapen, heb ik donderdag niet heel veel kunnen doen. ’s Avonds had ik wel een activiteit waar ik naar uit keek: mijn zwembadsessie voor het duiken. Helaas was het duiken zelf niet echt een succes. De instructeur, Eric, was wel heel aardig en grappig. “No worries, Eric is here”, zei hij de hele tijd. Ik had het ook ijskoud aan het einde, zelfs nadat ik had gedouched en een lange broek en truitje aan had getrokken. Het leuke aan vandaag was wel dat ik kennis had gemaakt met mijn groepje dat ik komend weekend zou krijgen. Een leuk groepje met alleen maar meiden! Ik keek er wel naar uit om eindelijk weer eens met meiden op vakantie te gaan. Mijn toekomstige “buddy”, iemand met wie je samen blijft met duiken, was Tessa, een super leuke Nederlander!
Na de duiksessie moest ik nog even op Monica, een super grappig meisje wat blijkbaar ook op de NUT zat, en haar collega wachten die nog even een sugar can juice wilden drinken. Ze wist helemaal niets van het drankje af en wist niet dat het een beroemd drankje was, dat vind ik wel grappig omdat ik het al ongeveer tien keer aanbevolen heb gekregen en sindsdien veel drink. Het is een lekker drankje wat je in Europa niet kan drinken. Het bestaat alleen uit geperst sap uit een sugar can, een soort stengel, waardoor het heel puur smaakt. We haalden het drankje trouwens bij het hawker centre aan het East Coast Park, een park aan het strand waar echt een super gezellige sfeer hing! Toch was ik blij toen we eindelijk naar huis konden, kon ik het eindelijk een beetje warm krijgen onder deken en lekker bijslapen.

Vrijdag had ik écht geen puf om na die zes uur in twee nachten naar de lecture te gaan. Want tsja, omdat we ergens een lecture hebben die uitvalt vond de leraar dat we het maar even in de vakantie moesten inhalen. Ik hoopte dat het wel goed zou komen(ze zijn normaal verplicht) en heb de wekker maar uitgezet en heb heerlijk verder geslapen.
Ook toen de wekker ’s middags ging omdat ik een goed restaurant zou gaan uitproberen met Joanna en Camille, ben ik toch maar in bed blijven liggen omdat ik me enorm bagger voelde door het duiken. Veel te laat heb ik toch moed gevonden om m’n bed uit te komen, heb ik nog op volle snelheid m’n duiktheorie geleerd en ben ik naar de plaats gesjeesd waar we moesten verzamelen om naar Tioman te vertrekken voor ons duikweekend.

Aangezien iedereen toch aan het leren was in de bus, heb ik heerlijk door kunnen slapen. Blijkbaar hadden we een lange tocht voor de boeg, want ’s avonds namen we ook nog een ferry. Geen probleem, want de stoelen lagen heerlijk en dus heb ik de hele reis kunnen… slapen.
Rond drie uur ’s nachts kwamen we aan en werden we in huisjes ingedeeld. Chris, degene die de theoriesessie had gegeven, had ons voorbereid op het ergste van het ergste. Maar het was best wel luxe! We hadden een huisje voor vier meiden(inclusief Tessa en Monica) met eigen, schone, badkamer en we hadden zelfs een airco! Alleen bleek die van ons niet zo goed te werken.
Ik weet niet meer hoe vroeg we zaterdag op moesten staan, maar het was niet bepaald een tijd dat je lekker uit kon slapen. Maar dat had je al snel niet meer door, omdat we daar lekker (opnieuw best luxe, in tegenstelling tot wat we hadden verwacht door Chris) hebben ontbeten en onze eerste duiksessies hebben gedaan! De sessies vandaag waren nog niet heel spannend, maar het was een super gevoel dat het gewoon allemaal goed en relaxt ging, in tegenstelling tot donderdagavond, wat echt een ramp was. We moesten allerlei oefeningen doen: je masker afdoen, lucht delen met je buddy, je mondstok leren zoeken als hij uit je mond was gegaan, je gewichten afdoen, etc. Ik vond het heel fijn dat je merkte dat je in alle situaties super makkelijk weer in je comfortabele staat kwam, daardoor krijg je echt het gevoel dat je zelfs zo diep onder water gewoon veilig bent. Leuk ook om die oefeningen te doen terwijl er visjes tussen je door zwemmen. Sommige vissen waren wel agressief, ook al kwamen we helemaal niet in de buurt van koraal. Dan voelde je opeens kleine stootjes, waren ze je benen aan het aanvallen!

Dus tevreden liepen we terug naar de duikschool. Wat trouwens super zwaar is, omdat je boven water opeens merkt hoe zwaar zo’n pak is en je moet snel doorlopen omdat het zand onder je voeten zo heet is. ’s Avonds hebben we een lekkere barbecue met vers zeevoedsel gehad. Omdat we op Tioman zaten, een eiland van Maleisië, is het daar heel makkelijk om aan vis te komen voor de bevolking. We hebben verschillende soorten vis gehad, zelfs verse octopus. Onze instructeur at zelfs alleen maar een deel van de vis op wat hij het lekkerst en makkelijkst eten vond(daar zaten geen graatjes in), dan gooide hij de vis weg en haalde hij weer een nieuwe. “Zo gaat dat hier, ze hebben toch genoeg”. En inderdaad, niemand leek het gek te vinden.
Tessa en ik zijn al vroeg naar bed gegaan zaterdag, zodat het ietsjes minder erg was dat we zondag alweer om 6 uur ’s ochtends op moesten. Deze ochtend was een super mooie ervaring, omdat je zo vroeg op een boot zat om je naar een plek te brengen waar je kon duiken. En dan kon je vanaf die boot de zon zien opkomen… Ook het duiken zelf was heel mooi. Helaas kon je niet heel ver in het water vooruit kijken, maar wat hebben we een hoop grappige, leuke en mooie vissen gezien! In allerlei vormen, kleuren en maten. Het grappigste vond ik de “paddenstoelplanten” waar dan vissen zich onder verstopten. Jammer dat er geen “mooi, hè?”-teken is om onder water te signaleren, maar gelukkig begreep Tessa het ook wel als ik gewoon even wees of naar haar lachte, in hoeverre dat kan onder water.
Bij de tweede duik vandaag kwamen we ook grappige voorwerpen tegen zoals een auto en fitnessapparaat. Onze duikinstructeur had zijn onderwatercamera mee en had daardoor niet veel aandacht voor ons, maar dat maakte niet zoveel uit omdat iedereen toch al snapte hoe het duiken moest. Helaas was dit onze laatste duik en moesten we alweer terug naar Tioman om ons klaar te maken om weer te vertrekken…
We kregen onze lunch op de boot, wat opnieuw bestond uit prima eten. Na nog wat gekletst te hebben met Tessa ben ik toch weer in slaap gevallen in de ferry en ook in de bus was ik niet heel gezellig omdat ik de hele tijd liep te slapen. Een beetje jammer dat ik door het slapen niet heel veel heb meegekregen, maar het was gezellig als ik wakker was en ik heb genoten van het duiken en de heerlijke vakantiesfeer op Tioman zelf. En iedereen was geslaagd voor het examen (wat trouwens helemaal nergens op sloeg… veel te makkelijk) en de praktijk, dus we hebben nu ook nog eens onze PADI in bezit! Ik heb een tijdelijke pas gekregen zodat ik misschien nog kan gaan duiken tussendoor en over een paar weken komt onze officiële pas aan wat je dan nog je hele leven kunt gebruiken. Omdat het duiken een vette ervaring was, ben ik zeker van plan om het nog een keer te gaan doen. Het was in ieder geval een super afsluiting van mijn vakantie!