Malakka

En opnieuw… een weekendje naar Maleisië. Ik heb nu een week vakantie en ik weet dat er wel spannendere reisbestemmingen zijn dan dit land, maar het is gewoon zo makkelijk en goedkoop om ernaartoe te reizen vanaf Singapore. Malakka is goed bereikbaar, met de snelheden van de bussen in Maleisië red je het makkelijk om binnen vijf uur aan te komen. Ik ben wel blij dat ik mee ben gegaan, want het was weer heel anders dan de rest wat ik van Maleisië had gezien. En het enige nadeel van Maleisië, de vieze wc’s, zag je hier niet terug!

Toen ik aan mensen vroeg wat je in Malakka kon doen, antwoordden ze alleen maar: ‘eten’. Dat was logisch, want dat doe je sowieso de hele tijd in Maleisië omdat het zo lekker, anders en spotgoedkoop is. Verder had ik op internet gelezen dat het net als Penang een cultuurstaat is waar dus genoeg te zien is, wat ook waar was. De eerste cultuur die we meekregen was het gebruik van de lokale bussen. Ze kwamen natuurlijk te laat, maar zaten ook propvol met mensen en waren ook weer zo vol dat ze gewoon langs de overige busstations reden als er niemand hoefde uit te stappen. De hitte was niet echt makkelijk uit te houden, dus waren we blij toen we uit konden stappen.
Al vanaf de eerste stap op het plein waar we aankwamen, zagen we dat het hier heel anders was dan de rest van Maleisië wat we gezien hadden. Het was super mooi, nieuw en schoon. Overal reden de beroemde fietskarretjes rond, elk met z’n eigen muziek wat een erg gezellige sfeer veroorzaakte. Ook het weer was super dit weekend, waardoor het gewoon al leuk was om alleen door het centrum van het stadje heen te lopen.

Al snel hadden we een hostel gevonden, dat aangeraden was door ‘Lonely Planet’. Axel had al verwacht dat de prijs hoger zou zijn geworden sinds ze in dit boekje stonden zoals alle prijzen van hostels. En dit was ook zo, echt te erg, maar het hostel was het zeker waard. Je leefde gewoon in het huis van een man en een vrouw, dat was wel grappig om te zien. Ze waren super aardig, nodigden je gelijk uit om wat te komen drinken met ze en legden uit wat je als toerist gezien zou moeten hebben. Verder hadden ze veel informatie voor je klaarliggen als je dat nodig had en hadden ze een groot bord waar je op kon schrijven waar je vandaan kwam. Zo kon je zien waar de mensen die op dat moment daar ook sliepen, vandaan kwamen. Het hostel heette Sumadra Inn en is dus een echte aanrader.

Het was toch een stuk fijner wandelen zonder rugzak op je rug, dus hebben we nog een lange wandeling gemaakt om meer van Malakka te zien. We hebben ook langs het water kunnen lopen én een kokosnoot gevonden en opengemaakt. Ik heb nog nooit zo’n lekkere kokos gegeten. Er zat meer in dan we dachten en ik geloof dat iedereen wel een kwartier lang stil is geweest omdat we allemaal zo braaf op onze kokos aan het kauwen waren. We hebben verder niet heel veel bijzondere dingen gezien, maar het was al gewoon mooi om de oude, maar toch mooie gebouwen daar te zien. Verder was het rustgevend om langs het water te lopen en was het gewoon gezellig in ons groepje en gezellig om met de bevolking daar te praten. Het lijkt net alsof ze de hele dag lekker kunnen relaxen en ze hebben dus altijd wel tijd om een praatje te maken.

’s Avonds hebben we gegeten bij een beroemd restaurant in Malakka, genaamd ‘Amy’. We wisten niet of we het nou goed begrepen hadden, maar ze had veel prijzen verdiend en voor belangrijke mensen gekookt. Het leuke was dat ze ook echt eten à la Malakka maakte, omdat het een combinatie was van Chinees, Maleisisch, Indiaas, Portugees en Engels eten. The nyonyas & Babas hier (vrouwen en mannen, oorspronkelijk uit Maleisië) werden hier namelijk beïnvloed in hun kleding en kookkunsten door de immigranten uit China / India en de overheersers uit Portugal, Engeland en Nederland. Een beetje jammer dat Nederland dan het enige land was wat blijkbaar hun keuken niet heeft aangepast, blijkbaar vonden ze ons eten niet lekker genoeg. In ieder geval mistte ik het Nederlandse element in het eten, de gerechten waren heerlijk.

Na het eten wilden we nog wel meer zien, en hoe kan je beter cultuur opsnuiven dan in Chinatown? Ook hier was het weer super schoon, gezellig, vol muziek en best nieuw. Omdat het best vol was, hebben we niet echt naar de kraampjes gekeken, alhoewel we wel af en toe wat Chinese hapjes kochten om uit te proberen. We zijn wel lang blijven staan bij een show van de man die met één vinger, zijn wijsvinger, een kokosnoot open kan boren! Het was echt wel spannend om te zien. Verder konden we alles goed zien omdat we vooraan stonden en mochten we de kokosnoot controleren / zijn hand aanraken. Dat maak je niet zomaar mee.

Na een discussie over de keuzen om óf bij één van de vele karaoke-bars of (soms hele grote) podiums óf een boottocht over de rivier te doen, hebben we het allebei niet gedaan omdat Christoph super goedkope alcohol had ontdekt in een winkeltje. Gelukkig was het wel legale alcohol(dat kan je zien aan de dutypaid sticker), want een uur geleden had hij nog een verhaal verteld over illegale, goedkope alcohol in volgens mij Thailand, waar meer dan twintig mensen aan waren gestorven. We hebben wat drank gekocht en dit opgedronken op een plaatsje waar ook wat locals zaten, die opnieuw weer(wat houd ik toch van Maleisië) Engels praatten. Zo hebben we een gezellige avond gehad en zelfs wat Maleisisch geleerd. Nouja, zij hebben wat zinnen en woorden geleerd. Ik kwam niet verder dan ‘seya’, wat staat voor ik. De uitspraak is best makkelijk, maar waar wij of de Engelsen één woord voor gebruiken, gebruiken zij meerdere of super lange woorden voor.

Na lekker uit te hebben geslapen en Axel wakker gekregen te hebben (die een privé kamer had, de deur op slot had gedaan en blijkbaar heel diep sliep) hebben we het laatste deel van het stadscentrum gezien. Laat ik het maar niet hebben over de verschrikkelijk koude douche die ik ervoor had genomen, na een nacht in een kamer zonder airco, want dat is gewoon normaal in Maleisië en anders val ik in herhaling.
We hebben deze ochtend en middag het wat oudere gedeelte van Maleisië gezien, op de top van een berg waardoor je gelijk over de rest van Malakka kon kijken. Het was oud in de zin van bijvoorbeeld de restanten van een kasteel of kerk uit 1500, die dan niet gerestaureerd zijn. Ik vond het ook grappig om grafstenen tegen te komen waarop in oud-Nederlands geschreven stond! Dat komt natuurlijk omdat Nederland dus ook even de baas over Malakka is geweest, maar het is gewoon grappig om in Azië iets met een Nederlandse tekst tegen te komen. Helaas waren er niet super veel restanten om te zien, maar zo hebben we ook nog Chinatown by day gezien. Nu was de markt verdwenen, dus konden we ook de leuke huisjes zien! Verder hebben we nog een stuk langs de rivier gelopen en zo kwamen we ook nog in een sloppenwijk terecht. Waar ik ook nog een vrouw heb gezien die daar gewoon even een verse kip aan het slachten was op straat en hem zonder gevoel in stukjes hakte. Ik voelde me gelijk schuldig over alle ‘Chicken Rice’ die ik hier had gegeten.

Het centrum van Malakka is niet heel groot, vandaar dat we het ook niet erg vonden dat we ’s middags alweer terug moesten naar het hostel om onze spullen te halen en op naar huis te gaan omdat we toch vrijwel alles al hadden gezien. Omdat de bus ons al twee keer voorbij had gereden, hebben we maar een taxi genomen. Axel zag er eerst tegenop omdat hij dacht dat het veel duurder zou zijn, maar uiteindelijk was het maar één euro in plaats van 0,25 euro voor een bus. En dan hadden we wel lekker luxe vervoer. We hebben onderweg ook weer kunnen genieten van de mooie natuur daar. Eenmaal aangekomen bij de bus terminal hebben we nog ons laatste Maleisische maal gehad. Ze hadden er nog maar twee van de twintig gerechten, maar iedereen leek dat doodnormaal te vinden. Alleen misschien hadden ze gelijk even die twee gerechten kunnen melden voordat we vijf keer naar een gerecht vroegen en ze elke keer zeiden dat we iets anders moesten kiezen...

De terugreis liep niet helemaal soepel. We hadden bedacht dat we op de goedkope manier teruggingen, dat betekent een bus naar Johor Bahru nemen en daar een bus naar een MRT-station in Singapore nemen. Maarja, dan moet die bus wel wachten bij de douane… Alhoewel we vet snel waren, hebben we die bus blijkbaar gemist en door de file twee uur lang op een nieuwe bus van het bedrijf lopen wachten, zonder resultaat. Ik weet helaas niet meer hoe het bedrijf heette, maar ik raad niemand aan daar ooit mee te gaan reizen. We hebben toen maar een kaartje van een ander busbedrijf gekocht en toen zaten we gelukkig snel in Singapore. Het langere reizen op de terugweg was op zich geen probleem, niemand werd er chagrijnig van en we waren toch nog vóór middernacht thuisgekomen. Zo kon ik toch nog blij mijn vakantie ingaan.