Nog “even” een berichtje voor vertrek Maleisië

IJskoud had ik het zaterdagnacht. Zelfs zonder airco en met mijn dikste kleren aan (die nog steeds niet heel dik zijn natuurlijk) en wat extra handdoeken over me heen kreeg ik het niet warm. Ook mijn oren, keel en dergelijke voelden niet heel goed aan, dus ik verwachtte al dat de komende dagen niet heel vrolijk gingen worden. Toch viel dat allemaal wel mee en heb ik ondanks mijn gezondheid toch weer leuke dingen meegemaakt. Even een verslag van afgelopen dagen voordat ik weer een ‘echt’ reisverhaal zal schrijven over aankomend weekend.

Na die veel te koude en korte nacht voelde ik me verbazingwekkend opgeknapt toen ik wakker werd en besloot ik nog te gaan voetballen en te ‘chillen’ met wat meiden uit mijn team. Mira, de eerste keeper uit ons team, had me namelijk gevraagd om ook te komen trainen. Het zou een relaxte training worden van hun oude coach en dan kon ik die ook eens ontmoeten. Iedereen uit het NTU team is super positief over hun coach van vorig jaar omdat hij zo grappig en aardig, maar toch streng was. Blijkbaar had hij ook zo’n goede band met de meiden en nog wat andere teams dat hij nu elke zondag in zijn vrije tijd een training geeft waarbij iedereen kan langskomen wanneer hij of zij wil. Het was echt fijn om weer een keer ouderwets gewoon rustig een balletje te trappen, veel te kletsen en te lachen en relatief veel techniekoefeningen te doen in plaats van conditietraining. En de coach was inderdaad super aardig! Jammer dat hij deze vrijwillige trainingen alleen geeft op zondag, want in het weekend wil ik toch wel graag gaan reizen…

De training werd gegeven op een “pre-university” school. Het was echt apart om te zien hoe dat verschilde met een universiteit. Het was echt gemaakt om functioneel te zijn, niet per se mooi. Alhoewel je in het midden van de rijen een mooie strook natuur had met wat bankjes, was de rest gewoon een standaard gebouw. Alles was zo grijs, saai en niet aangekleed. Er was één sportveld, één kantine en voor de rest alleen klaslokalen. Je zag dat het hier echt de bedoeling was dat je vooral veel studeerde en vooral niet te veel afleidingen van andere leuke dingen had. Je zag hier trouwens wel nog wat posters van clubs zoals ze die bij de NTU hebben, maar toen ik op de posters keek waren de activiteiten al heel erg verouderd, dus ze zullen dit niet te vaak doen.
De Singaporeanen hebben een iets ander systeem dan wij wat de middelbare schooltijd betreft. Ze gaan eerst vier jaar naar de middelbare school en hebben dan nog twee jaar onderwijs dat ze voorbereidt op de universiteit. Op deze school kiezen ze al een richting, bijvoorbeeld communicatie of techniek. Het is voor de meestel keihard werken tijdens deze twee jaar: er zijn maar weinig plekken op de NTU, NUS en SMU waardoor je hoge cijfers moet halen om er aangenomen te worden. Gebeurt dit niet, dan zul je naar een particuliere universiteit of naar het buitenland moeten om te kunnen studeren. Maar laten de collegegelden van deze particuliere universiteiten nou nóg duurder zijn dan bijvoorbeeld het bedrag van 20.000 euro voor de NTU(voor vier jaar, dat wel). En hun soort van “stufi”, wat eigenlijk helemaal geen studiefinanciering is, bestaat uit een gedwongen spaarrekening van de ouders bij de overheid waarvan je het geld uit mag geven aan een huis of universiteit, maar dan níet voor een particuliere universiteit. Vandaar dat de druk vooral bij jongeren die willen studeren, maar wat minder rijke ouders hebben, erg hoog ligt. Tuitions, bijlessen, zijn doodnormaal tijdens deze twee jaren.

Alhoewel ik in tegenstelling tot veel andere Nederlandse studenten allang blij was met de regelingen op universiteiten hier en de studiefinanciering, besef je hier toch weer net wat meer hoe fijn het wel niet is dat je sowieso kan studeren. Misschien moet je zuiniger gaan leven dan je gewend bent; kun je door een loting niet precies studeren wat je wil; en kun je niet goedkoop een tweede studie volgen, maar in Nederland ben je er ten minste altijd van verzekerd dat je kan gaan studeren. Ik weet niet precies wat ik beter vind voor het land, want Nederland geeft natuurlijk wel enorme sommen geld weg aan studenten, waarvan veel hun studie niet eens afmaken. En Singapore bereikt op deze manier wel dat studenten hard studeren en serieus met hun studiekeuze omgaan. Aan de andere kant is het vervelend dat je je als student in maar twee jaar moet bewijzen. Verder moeten de jongens hier vóórdat ze naar de uni kunnen nog twee jaar het leger in. Ik weet wel dat studeren ook gewoon goed is voor je algemene vaardigheden, maar het gaat ook om informatie. Het lijkt me sowieso dat je na deze twee jaren in het leger weer enorm veel informatie bent vergeten, waardoor het keiharde studeren minder zin heeft gehad.

Maar goed, leuk om dus een keer zo’n school te zien. Zie je gelijk weer hoe mooi de NTU zelf en de campus wel niet zijn. Mijn maandag is altijd vrij saai, veel les en dan naar de bieb om me voor te bereiden op twee tutorials op dinsdag. Normaal spreek ik altijd met iemand af of loop ik even een rondje over de campus als het droog is, maar maandag had ik daar even geen puf voor. Toch kwam die avond nog een meisje naar me toe toen ik aan het eten was en hebben we nog gezellig gekletst, heb ik thuis mijn kamergenootje leren kennen (super lief en makkelijk en vind het leuk om Nederlands te leren, perfect dus), en heb ik ’s avonds nog heerlijk lang geslapen!

Dinsdag begon dus weer een stuk beter. Ik voelde me nog niet helemaal super en moest nog steeds veel doen voor school, maar ik heb dat wel weer op de mooiste plekjes kunnen doen. Ik word zo blij van al die plekjes hier op de uni, en allemaal buiten zodat je ook de vogels en krekels(of weet ik veel wat het zijn) hoort. Zo kan ik heerlijk zitten als je bij kantine B naar beneden loopt, buiten bij kantine twee, op pleintjes van een hall of bij de picknicktafels bij het zwembad.
Na mijn lessen ben ik met Benjamin, een jongen met wie ik dit weekend meega op reis, naar de Outdoor Adventure Club van de NTU gegaan. Hij had namelijk gevraagd of ik meewilde op een mini-trektocht, maar ik had natuurlijk helemaal geen spullen. Geen probleem zei hij, want hij bleek connecties te hebben binnen die vereniging en zo konden we van alles lenen: een tent, kookspullen, dingen om mee te eten, een zeil, vuilniszakken, etc. Het was best zwaar om allemaal te dragen, maar gelukkig was het tegenover het voetbalveld zodat ik gelijk door kon. En ik hoef het dit weekend niet allemaal zelf te gaan dragen, want ik heb mijn twee hostelmaatjes waarmee ik ook naar KL ben geweest ook enthousiast gemaakt, dus die gaan mee. Ik vond het wel jammer, want er waren nog meer mensen enthousiast als ik ze meevroeg, maar die blijken het nu stiekem toch wel druk te krijgen met hun studie. Ik dacht zelf echt dat de studiedruk voor de exchangers hier veel lager zou liggen, en ook de studiedruk voor de locals omdat het nog maar de vierde van de dertiende week is. Maar de uni zorgt er met presentaties, verslagen en papers voor dat je nu al actief wordt. Zelf heb ik gelukkig nog niets af hoeven te zeggen omdat ik moet studeren, maar dat komt vast omdat ik het sowieso al tussendoor doe als ik een paar vrije uurtjes heb.
De training was echt supergezellig! Ervoor was ik nog even met Karla bij wat tenniswedstrijden gaan kijken. De UNIsg competitie is deze maand begonnen, waarbij de universiteiten tegen elkaar strijden met alle sportteams, dit is dus ook de competitie waar ik in voetbal. Ik dacht dat er een gespannen sfeer zou zijn, we waren ook heel bang dat we te hard zouden gaan praten en lachen. Maar de kleine tribunes zaten vol met vrienden die de spelers kwamen aanmoedigen, dus het was er juist erg gezellig. De voetbaltraining was dus ook gezellig. Er waren echt heel veel meiden gekomen die zich ook op de geïnteresseerdenlijst hadden geschreven twee weken geleden, waardoor het hele veld gewoon volstond met voetballende dames. Iedereen was onder de indruk. Helaas werden we na een halfuur gesplitst in de seniors(cool h`e, dat ben ik nu blijkbaar ook) en de juniors(nieuwelingen), wat natuurlijk zorgde voor een eind aan de gezelligheid en het begin van een lange training. Ik merk nu dat mijn voetbalskills eindelijk beginnen te verbeteren. De coach ziet dit volgens mij niet echt in, want tijdens de oefenwedstrijd na de training heb ik er maar heel even in gestaan. Op zich super jammer, maar ik ben allang blij met de leuke trainingen en teamgenootjes.
Vanavond waren we echt extreem laat gestopt, zelfs zo laat dat de kleedkamers al dicht waren. Nee h`e, daar lagen mijn kleren en mijn handdoek nog in… Gelukkig kon ik wat lenen van Linn, die op de campus woont. Waardoor we wel nóg later waren en echt op moesten schieten omdat we wel ‘en nog even wilde eten ‘en nog de laatste MRT wilde halen. Maar blijkbaar zorgde dit er niet voor dat we beter opletten om er snel te komen, want we waren zo druk aan het kletsen in de trein dat we even vergeten waren uit te stappen! Ik heb het nog nét gehaald, alhoewel ik mijn murtabak chili nog nooit zo snel had opgegeten en ik terwijl ik het station opliep al een aankondiging hoorde dat mensen die de trein nog wilde pakken op moesten schieten.

En… mijn tijd raakt op. Dus zoveel kan ik niet meer vertellen over woensdag tot en met vrijdag. Woensdag was er nog een “coffee session ” voor internationale studenten waarbij we bordspellen gingen doen. Er zaten genoeg tactische spellen bij, dus dat was wel heel leuk. Verder ben ik vooral bezig geweest met het voorbereiden van ons reisje dit weekend en de mensen ervan te ontmoeten. Het kost best veel moeite, zo’n weekendje regelen, omdat je nu al moet bedenken wat je nodig gaat hebben als je daar in de middle of nowhere zit. Maar de tijd die we erin hebben gestoken gaat het zeker waard zijn!