NTU Football

Ik blijf er maar over praten, en als je geen zin meer hebt in verhalen over voetbal of mijn team, kun je dit stukje maar beter overslaan. Maar ik ben er hier gewoon veel mee bezig. Ik had al gezegd dat ik zo’n leuke mensen in mijn team had, maar ook de trainingen zelf zijn gewoon leuker. Ik denk dat het er vooral aan ligt dat ik hier gewoon een rustiger leven heb en ook gewoon uigerust ben als ik aankom en tijd kan uittrekken voor de training en de gezelligheid erna. Maar ik denk dat het ook ligt aan de goede inzet van iedereen en de kwaliteit van de trainingen, omdat de trainers er echt over veel over nadenken en dus ook van een sportopleiding komen.

Dat iedereen zo gemotiveerd is zal niet alleen aan het competitiegevoel van alle studenten hier liggen, maar ook de lol die ze erin hebben. Veel teamgenootjes lopen met een lach op hun gezicht op het veld tijdens de pauzes(of zijn ze gewoon blij dat we even wat kunnen drinken?). Dat iedereen er al zin in had merkte ik afgelopen dinsdag. De training begon om kwart voor 8 en ik vond dat ik al vroeg was toen ik om kwart over 7, omgekleed en wel op het veld stond. Niet dus, de rest stond er allang op te warmen en over te spelen. Ook alle geblesseerden (ja die zijn er, het veld is wat groener, maar verder niet veel beter dan bij DBSV…) komen naar de training hier, zelfs als het alleen maar is om op te letten omdat ze niet kunnen lopen.

Wat ik goed vind aan de trainingen, is dat we veel oefeningen krijgen waarbij het vooral om concentratie gaat. Ik heb ze wel vaak gehad, maar hier krijgen we ze echt lang achter elkaar. Het zijn spelletjes waarbij je bijvoorbeeld naar links moet rennen als er ‘rechts’ wordt geroepen en omgekeerd, gesprongen moet worden als er ‘low’ wordt geroepen en de grond aangeraakt moet worden bij ‘high’, enzovoorts. Ook krijgen we veel uitleg en oefeningen om je enkel sterker te maken en gezonde in plaats van pijnlijke draaien te maken voor je knie tijdens een beweging.

De trainingen blijven zwaar, het is niet dat je door veel te trainen het makkelijker krijgt. Zo hadden we afgelopen donderdag al twee uur getraind en kregen we als toetje nog even 40(!) sprintoefeningen. Het is super slim, want ze doen van tevoren meestal alsof het snel afgelopen is, zodat je je echt inzet. Maar dan kom je er uiteindelijk achter dat dat helaas niet zo is, waardoor je spijt hebt dat je gelijk zo voluit bent gegaan. Vaak nemen ze je tijd op tijdens een stuk (lang) sprinten en mag je bijvoorbeeld maar een seconde afzwakken de volgende keer.
Je moet geestelijk ook goed kunnen doorzetten tijdens die oefeningen. Het meeste respect heb ik altijd voor de keeper ‘Biep’(haha, ik weet niet hoe je het schrijft, maar zo spreek je haar bijnaam uit). Je ziet haar altijd serieus meedoen met de oefeningen, maar het komt ook vaak genoeg voor dat ze bijvoorbeeld een trap tegen haar hoofd krijgt tijdens haar duik op de bal. En dan staat ze toch 10 seconden later weer op om de keeperbal uit te trappen.

Mijn enige twee “problemen” waren dat ik maar weinig voetbalkleren had en dat ik veel dingen niet verstond. Ik heb nu meer shirts gekocht, sokken geleend en geef de was gelijk na mijn training aan de wasservice zodat ik het twee dagen later terugkrijg, dus dat gaat allemaal goed nu. Ook de afkortingen begrijp ik nu goed. Hopelijk, of ik heb ze verkeerd aangeleerd. Het grappigste vind ik nog steeds het ‘wiejoe’-klinkende zinnetje, maar dat is gewoon ‘I’m with you’. Ze hebben ze me het ‘What the fuck’ aangeleerd voor als de tegenstander iets gemeens doet, ook heel belangrijk volgens hen.

Er is alleen een nieuw probleem bijgekomen, ik ben niet gewend aan hun opstelling! Ik ben hier maar verdediger geworden omdat het enige wat ik tot nu toe produceer snel rennen is. Maar je moet hier in plaats van tegen je tegenstander 5 meter er vanaf gaan staan. En elke keer op een lijn blijven staan met je teamgenootjes in plaats van een gat in te lopen. Ik word de hele tijd teruggeroepen als ik weer automatisch achter de tegenstander aanga om haar te verdedigen. ‘Kritiek’ roepen vinden ze hier trouwens best vervelend, ze doen het nauwelijks en ik heb al twee keer gehad dat het wel gebeurt, maar ze dan na de training echt 100 keer hun excuses aanbieden.
Vandaag heb ik mijn eerste oefenwedstrijd, ik hoop dat het wat wordt. Ik weet niet eens of ik in de basisopstelling sta, maar dat zal ik daar wel te horen krijgen. Ik neem in ieder geval mijn camera mee, kan ik altijd nog foto’s maken.

Soms gaat de training tot te laat door en gaat er een bel af: dat betekent dat we nog maar 5 minuten hebben tot het gebouw sluit. Maar normaal sjokt iedereen echt naar de douches, helemaal kapot. Zelfs een uur later, als we weer lekker aan ons welverdiende diner zitten, maakt de rest vaak nog opmerkingen over de rode hoofden van Karla en mij. Ik trek sowieso al de aandacht, want ik ben steeds na vijf minuten de enige die nog aan het eten is, niet normaal hoe snel ze dat naar binnen krijgen. Op zich maakt het niet heel veel uit, want de meesten blijven toch nog zitten tot we weggejaagd worden. Dinsdag probeerden ze terwijl ik aan het eten was me sneller en handiger te laten eten, maar dat werd geen succes. Volgende keer beter. Wel leerden ze me gelijk wat Singlish. Ik vind het erop lijken dat als je al gewoon ‘lah’ achter elk woord zegt, je ook al Singlish praat. En als ik dan net voor middernacht thuis aankom word ik altijd wel “opgewacht” door een groepje mensen bij het hostel wat nog buiten zit om nog even je avonturen van die dag mee uit te wisselen, beter kan je dag toch niet eindigen.