Campuslife

Ik probeer zoveel mogelijk leuke dingen te doen hier, maar ik kan er natuurlijk niet onder uit komen: studeren. Om even een lang verhaal over vakken kort te maken: ik heb nu vier vakken en hoop dat ze goedgekeurd worden als ik terugkom. In ieder geval heb ik nu een definitief rooster. Drie keer per week om 6 uur opstaan is geen pretje, maar aan de andere kant heb ik deze week ondervonden dat het verder totaal niet erg is om elke dag naar de campus te “moeten”.

De campus is niet alleen mooi, maar ook gezellig en functioneel. Als je de gebouwen eenmaal een beetje door hebt, zit het best logisch in elkaar en ben je zo bij een andere locatie. De leraren zijn vriendelijk en de lessen interessant. Ik vind het ook leuk om over het vak 'healt economics' te praten met de mensen uit Singapore. Ik leer namelijk heel veel over Singapore zelf, maar zij weten dat helemaal niet. Het grappigst aan het vak is dat je de hele tijd te horen krijgt tijdens de lectures dat er zo weinig zorg in Singapore is omdat de mensen hier zo gezond zouden zijn. Nu klopt dat ook wel in de zin van dat ze oud worden en niet vaak geopereerd hoeven te worden, maar als er één land is waar iedereen nonstop verkouden is, is het hier wel volgens mij. Het vervelendst is trouwens dat het hier niet als vies wordt gezien als je je neus heel diep optrekt. Ik weet niet goed hoe ik dat kan beschrijven, maar dat je echt vieze geluiden hoort. Iedereen doet het hier alsof het de normaalste zaak van de wereld is en ik blijf het nog steeds heel vies vinden om te horen.
Het vak 'Chinese economy' is ook leuk om te weten. Je leert gelijk ook weer meer over de andere landen in Azië waar ook over wordt verteld, over hun economie en over hun cultuur. Ook dit vinden de mensen van Singapore leuk om over praten als je hun iets nieuws vertelt.
Het vak 'Financial Economics' is echt te grappig. Je hebt een tutorial waarbij je wordt beoordeeld op je participatie. Omdat ik normaal er niet zo van houdt om alles te zeggen wat je weet, houd ik liever mijn mond. Maar hier zegt gewoon echt niemand iets! Ze zullen het pas zeggen als ze 100% zeker van hun antwoord zijn. Nu zijn een slimme jongen en ik de enigen die elke keer het antwoord zijn. Heel apart, zo'n klas van 30 personen waarbij het lijkt alsof je gewoon met zijn tweeën aan het praten bent. Helaas telt je participatie maar voor 10% mee, anders had ik vast al een hoog eindcijfer.
Tot slot het vak 'Probabilistic Methods in OR'. Als ik nu zeg tegen mensen dat ik dat vak heb, zeggen ze dat het heel dom is dat ik dat heb gekozen, omdat het zo moeilijk zou zijn. Oké, het is niet heel makkelijk, maar alles wordt echt stap voor stap uitgelegd. Dus sommen maken is super makkelijk. En als ik er klaar mee ben, merk ik dat de tijd heeft gevlogen. Het zijn ook gewoon leuke toepassingen, zo krijg je een bedrijf met verschillende strategiën en moet je uitzoeken welke op de lange termijn de minste kosten heeft. Een echte aanrader voor de Operations Research fans dus en ik ben blij dat ik het heb gekozen.

Verder heb ik het printen hier ontdekt, geweldig! Hoewel ik eigenlijk een trauma heb aan printen en het nog liever overschrijf, werd me dat nu toch wel een beetje te bont met 300 pagina’s om te printen. Maar het is hier zo goed geregeld, daar kan de universiteit van Maastricht wel wat van leren. Je hebt gewoon één grote computerruimte met printers A tot en met Q;computers om je bestanden uit te printen en te kijken welke printer het rustigst is qua aantal pagina’s; en wat hokjes om de papieren even rustig te controleren. Om het nog beter te maken kun je gewoon betalen met je metrokaart en loopt er altijd iemand rond om in te grijpen als het papier of de inkt op is.
Ook van de computers ben ik fan. Ze hebben gewoon de nieuwe Office versies zodat je niet uit hoeft te kijken dat je je bestanden goed opslaat. Ze zijn super snel, vooral het internet als je het vergelijkt met het internet in mijn hostel! En er zijn er meer dan genoeg, alhoewel ik me afvraag of dat zo blijft als de toetsen dichterbij gaan komen.

Het klinkt misschien heel dom dat ik al een heel stuk over printers en computers heb geschreven, maar ik word er echt gelukkig van als alles het gewoon doet zoals je het wil. Verder word ik ook blij van mijn teamgenootjes hier. Ze zijn zo gezellig en geïnteresseerd, willen je altijd alles uitleggen, ik kom ze bijna overal tegen en ik heb van een paar ook nog een rondleiding gekregen op de campus en zelfs op hun (mooie!) kamers in de halls. De meeste dingen kende ik al, maar ze probeerden me de mooie lunchplekjes en beste plekken in de bieb te laten zien. De halls zelf liggen vol met slippers, ik had inderdaad al gelezen dat het niet zo netjes is als je je schoenen aanhoudt als je een kamer ingaat hier. Het grappige is alleen dat zij het zo vaak doen, ze echt heel goed zijn in die dingen ook uitdoen! Waar ik minstens 5 seconden bezig ben, staan zij -*floep*- al in hun blote voeten in hun kamer.
Verder viel het me op hoe rustig het was in de hall, alhoewel er best veel mensen rondliepen. Ik vond het er mooi (het was heel nieuw) en gezellig uitzien, ook met al die pleintjes, tv-rooms… Denise legde uit dat je wel geluk moest hebben met in welke hal je zat. Je kan je inschrijven voor een hall, maar je moet óf een onpopulaire hall hebben óf samen met je kamergenootje waarmee je je inschrijft veel zogenaamde hallpunten hebben om in de hall te komen waar je graag in wil zitten. Die punten kan je dan op de universiteit verdienen. Ik hoorde een meisje wat als exchanger blijkbaar in een hele populaire hall was gekomen, waardoor ze tussen allemaal mensen zaten die heel trots op zichzelf waren dat ze er terecht waren gekomen. Terwijl zij daar maar gewoon willekeurig was neergezet.
Tegenwoordig heb ik nóg iets ontdekt aan de halls: ze hebben soms hun eigen shirts gemaakt. Dan lopen ze in een shirt van hun hall, echt leuk. Sowieso lopen hier echt heel veel meisjes in een “reclame”-shirt van hun club, hall of een andere vereniging. Het is dat ze DBSV en DM hier niet kennen, maar anders zou het dus heel normaal zijn om in mijn clubkleding of zelfs sportkleren naar school te gaan om te laten zien waar je bij hoort. Binnenkort krijg ik een shirt van NTU-football, dan hoor ik er ook een beetje bij. Zelfs op de basis-, middelbare en pre-university school lopen ze hier al rond in kleding die laat zien waar je bij hoort, want elke school heeft blijkbaar een ander schooluniform. Ja, ze lopen hier in schooluniform. ’s Middags kun je dus kinderen in allerlei verschillende pakjes zien rondlopen. Ik heb gehoord dat sommige mensen hun school hebben uitgezocht op de kleding.

Alhoewel je in Maastricht ook al veel mensen bij een vereniging hebt, is het hier al helemaal erg. Het is niet alleen zo dat bijna iedereen wel ergens bij zit, er is ook gewoon verschrikkelijk veel keus tussen verschillende clubs. Van maandag tot en met vrijdag was er de Fair, een soort nep-Inkom zeg maar. Je had dan wat spelletjes om te doen en veel kraampjes waarachter een vereniging zichzelf promootte. (De echte “Inkom”, dus leuke introductieweek, is niet voor exchange studenten helaas). Je kan gewoon niet geloven hoeveel verenigingen er zijn voor één universiteit. Sowieso had je al voor ongeveer elke dans en sport die er bestond een aparte club. Dan had je nog de culturele clubs, spelletjesclub, filmclub, outdoorclub, eetclub, wijnproeverijclub, schaakclub, club voor dieren, club voor natuur, een club per faculteit, een club voor Fransen, een club voor Duitsers, etc. Zelf had ik me op de geïnteresseerdenlijst geschreven bij de outdoor-, fotografie-, eet-, en runnersclub. Helaas waren de eerste twee vooral actief in het tweede semester als ik al weg ben en was de eetclub actief op dinsdagen en donderdagen… precies wanneer ik moet voetballen. De runnersclub pastte wel goed in mijn rooster en was maar één keer per week gewoon trainen. Nu weet ik alleen weer niet of ik het rennen zelf wel leuk vindt. Mijn enige rondje rennen dit jaar was de Batavierenrace en het is natuurlijk veel leuker om daar mee te rennen, maar rennen is wel lekker makkelijk qua materiaal en met voetbal heb ik ontdekt dat ik best een goede renconditie heb voor mijn doen, dus ik ga het maar gewoon proberen.

Woensdag en donderdag heb ik ook nog “meegeholpen” met het promoten van vrouwenvoetbal tijdens de Fair, dat hield gewoon in dat ik net zoals de andere twee meiden achter een standje stond te kletsen terwijl er een lijst voor geïntereseerden op het tafeltje voor ons ligt, zo deed elke stal dat eigenlijk. Het kon in ieder geval niet veel kwaad, we hadden 2 A4’tjes vol met dames die wel eens wilden komen voetballen. En dan konden we ondertussen ook nog Denise helpen, die na twee lessen Frans al best moeilijke opdrachten meekreeg. Je ziet hier echt veel dat studenten gewoon een taal uit mogen kiezen en daar net zoals punten voor krijgen als voor een vak wat echt met hun richting te maken heeft. Ze zijn helemaal gek op talen. Één van de eerste vragen in een gesprek als je iemand leert kennen is ook welke talen je spreekt. Ze vinden het echt helemaal geweldig als je zegt dat je maar liefst vier talen plus je moedertaal hebt gehad, ookal is het maar heel even.

Het eten op de campus bevalt me ook nog steeds heel goed. Ik heb een nieuwe fijne kantine ontdekt, de FoodConnection. Ze hebben er weer net wat meer keus. Ik wil nog steeds Koreaans proberen, die hebben een soort torentje van rijst en ei. Het ziet er niet alleen leuk uit, het schijnt ook heel lekker te zijn. Tegenwoordig ben ik helemaal fan van de fruitstal, vegetarische keuken en nasi padang keuken voor ’s middags, terwijl ik ’s avonds liever Indisch eten of soep/noedels haal. Zelfs als je geen honger hebt en alleen even een Milo(soort chocolademelk), sojamelk of wat fruit gaat halen, is het al gewoon super gezellig om even in een kantine te zitten. Ik vind het zo grappig dat mensen van Europa het eten hier zo geweldig vinden, terwijl mijn teamgenootjes er nauwelijks van eten. Je zult ze véél eerder tegenkomen bij de Mac Donalds, met zo’n vieze sandwich of bij de bakker voor een zoet broodje. Ik snap niet dat ze er nog zo gezond uitzien. Ook toen ik langskwam op de kamers van de meiden, werd ik gelijk volgestopt met chocolade, chocoladekoekjes met mint(lekker!), pretzels, cola en een soort kroepoek met garnalensmaak(?). Één van hen had ook een ricecooker, maar die was niet voor rijst of groenten, maar voor de buns, dat zijn van die bapaobroodjes. Ook niet al te gezond, wel lekker…

Als we het toch over eten hebben, ik heb een goede tip voor alle boterhammen-met-pindakaasfans. Ik ben er zelf zo één en was heel bang dat ik het ging missen, maar ik heb nog iets veel lekkerders gevonden: peanut pancake. Een verse, warme, dikke pannenkoek (wel heel anders dan die in Nederland) met aan de binnenkant fijngehakte pinda’s. Je hebt ze trouwens ook met kaya, rode bonen en kokos. Ook bij de Mr. Bean kun je genoeg andere smaken pancake halen, ook heel lekker, maar wel veel kleinere porties en dus niet echt vullend. Ook als het Sinterklaas is en je de pepernoten zou missen, kun je hier goed terecht. Ik heb namelijk bij de vegetarische keuken groenten met pepernotensaus ontdekt… Klinkt gek, maar het was echt! Ik moest even denken waar ik de smaak van de saus van herkende en toen wist ik het opeens.
Andere dingen die ik heb geprobeerd zijn groene kitkat, lychee drink(met super, super veel kleine stukjes lychee erin), kaya bread(iets typisch van Singapore) en andere soort broodjes. De broodjes zijn meer een tussendoortjes en zeker geen ontbijt, het is ook heel anders dan hier. Ik schrok de eerste keer dat ik mijn tanden erin zette. Het ziet er namelijk heel dik uit en dan ben je gewend kracht op je kaken te zetten, maar binnen één seconde stonden mijn kaken weer op elkaar omdat de broodjes heel zacht zijn en vol met lucht zitten! Je moet er ook altijd op voorbereid zijn dat er iets in zit, behalve bij de broodjes van de 7-Eleven, daar zit de smaak er al doorheen. Één keer had ik echt iets heel vies: butter bread bleek het later te zijn. Er zat gewoon ongeveer 10x zoveel boter in als echt deeg. Ik had een deel van de boter eruit gehaald, probeerde weer een hap… nog steeds alsof ik gewoon een pakje boter aan het eten was. Zonde van het broodje, maar ik heb het maar snel weggegooid.

Al met al een heleboel leuke ervaringen dus. Het enige wat ik jammer vind, is dat er niet veel speciaal voor exchange studenten wordt georganiseerd. Via de website laten ze je geloven dat er heel veel georganiseerd wordt, maar tot nu toe waren er alleen twee feesten en een informatielecture vóór het schooljaar gegeven. Verder was er vrijdag wel een leuk feest om te laten zien hoe de Maleisiërs hun Hari Raya feest vierden. Over twee weken is er een trip naar Kuala Lumpur, maar dat is het dan ook. Ik ben blij dat ik via mijn hostel en voetbal nog leuke mensen heb leren kennen. Ook krijg ik vanaf 1 september een kamergenootje, een meisje van DE NTU! Dat is echt bijzonder, omdat hier niemand van de NTU zit, daarvoor ligt het hostel veel te ver weg van de campus. Dus super toevallig en leuk, ik heb al netjes mijn spullen een beetje in één deel van de kamer gelegd zodat ze wat ruimte heeft. Misschien was zij wat veeleisender, want we hebben gelijk gordijnen, nieuwe bedden én nieuwe, superdikke, fijne matrassen gekregen! Een bed wat gewoon blijft staan als je erop klimt, niet kraakt en een matras die gewoon als matras functioneert. Nu nog normaal internet en schone badkamers en ik zou het hostel bijna gaan aanraden aan anderen.