Kuala Lumpur: vriendelijke mensen en lekker eten

Vrijdag was het dus zover, een spontane trip naar KL. Mijn eerste reis hier! Ik heb nu mijn Student’s Pass en mag dus in en uit reizen zoveel als ik wil. Ik was zo blij dat ik nog een kaartje had kunnen krijgen naar Maleisïe, maar blijkbaar schijnt dat ook altijd makkelijk te kunnen op het laatste moment omdat er super veel bussen reizen. Ook kun je een trein nemen naar het overstappunt en dan daar nog een andere bus nemen. Makkelijk dus om toch nog even een reisje te maken.

Ik schrok me dood toen ik mijn bus instapte, hij was zo luxe! Heel veel beenruimte, een heerlijke slaapstoel, wat te drinken, een dekentje en een tv’tje per persoon. Ik had een leuk persoon naast me zitten, maar heb er niet echt iets aan heb gehad omdat ik de hele reis heb geslapen. Twee keer moest je even opstaan om door de douane te gaan, wat ook allemaal soepel verliep. De tweede keer was blijkbaar voor je bagage controle, maar dit wist ik niet. Mijn buurman wist het gelukkig wel, dus meldde het even. ‘Ooh shit, dus dan moet ik snel mijn drugs enzo eruit halen’, was mijn antwoord. ‘Ach, dat boeit ze niet hoor’, was zijn antwoord. En inderdaad, ik weet niet precies wat ze wilden controleren, maar die mensen kéken niet eens naar het scherm toen onze tassen door zo’n apparaat gingen. Zelfs op de terugweg van Kuala Lumpur naar Singapore zijn we nauwelijks gecontroleerd. Ik was al zenuwachtig omdat ik een pakje kauwgom in mijn tas had, maar ik hoorde dat twee anderen gewoon sigaretten mee naar binnen hadden gekregen zonder ontdekt te worden.

Maar goed, de rest van de busreis was dus weer alleen maar slapen, ik vond het jammer dat we er al na vijf uur waren. Blijkbaar hadden de jongens met wie ik ging(Axel en Christian, twee Duitse SMU-studenten uit mijn hostel) een veel snellere bus. Ze waren twee minuten later vertrokken en al een uur eerder aangekomen. Hadden ze daar op het bankje tussen de zwervers gezeten. Ze waren wel een super aardige jongen uit Maleisië tegengekomen. Hij had ze niet alleen tips gegeven voor een hostel en wat we konden doen op dit vroege tijdstip(5 uur ’s ochtends, niets was open natuurlijk), maar heeft ons zelfs nog met de auto afgezet in Chinatown! Onderweg gaf hij nog een hele rondleiding. Ik vond het zelf niet heel mooi, ze hadden super veel verlichting op straat hangen, een beetje te veel als je het mij vraagt. Het was trouwens maar een paar kilometer, terwijl hij zei dat het véél te ver was om te lopen. Dat zeggen echt alle mensen uit Maleisië en Singapore. Dan doen ze alsof het onmogelijk is om ergens te voet te komen, terwijl dat hartstikke meevalt.

Het vinden van een hostel ging super makkelijk. Axel wilde eigenlijk alles een beetje vergelijken, maar de prijzen verschilden in euro’s niet veel en toen we een paar Duitsers en een hostelbeheerder tegenkwamen die nog op straat waren en zeiden dat ze wel een goed hostel hadden, zijn we daar gelijk naartoe gegaan. Het was heel fijn, want we hoefden nog niet gelijk te betalen (de ATM’s waren allemaal in winkels, maar een beetje jammers dat de winkels dan nog dicht waren) en mochten al gelijk onze kamers in zodat we nog even wat uurtjes slaap konden pakken. Ik vond het leuk dat we ’s ochtends nog over straat hadden gelopen, kon je ook gelijk zien hoe het daar dan was. Er waren veel minder mensen wakker dan in Singapore rond dat tijdstip. Alles was best donker, maar toch kon je al goed zien hoe vies het er eigenlijk was. Ook in het hostel was er weinig licht. Dit zorgde ervoor dat je struikelde over alle schoenen en slippers die voor de deur stonden, ook hier was het verboden om met schoenen naar binnen te gaan.

Toen ik wakker was en even naar de wc wilde, ontdekte ik al gelijk iets wat ik nog het hele weekend zou zien: vieze wc’s! En het werd alleen maar erger toen ik ontdekte dat de douche bestond uit een douchekop in het wc-hokje zelf waar een ministraaltje koud water uit kwam. Gelukkig waren wij gelukkig al gewend aan de vieze douchehokjes in ons hostel in Singapore en konden we er veel grapjes over maken. Later op de weg zouden we nog ontdekken dat de andere wc’s alleen nog maar erger zouden worden. Vaak is het alleen maar een gat in de grond en het stinkt overal. De ergste keer was toen er uit de bak waar dat water wordt verzameld om door te spoelen aan de muur hing en op mijn hoofd begon te druppelen. Waarna er ook nog opeens een enorm, rood insect uit een afvoerputje naar mijn voet liep. Wat verheugde ik me weer op die schone toiletten op de campus.

Verder werd het op straat eigenlijk niet veel beter. Overal heel veel troep, veel buurten waar het stonk, héél veel zwervers. Ik vond het aan het begin echt niet leuk, omdat ik er een beetje een vervelend gevoel van kreeg. Al die mensen moesten gewoon op straat slapen, niet eens met een kussentje ofzo. Ze zagen er super mager uit en keken niet vrolijk. En het waren er gewoon zo veel, niet normaal. Dan lagen ze daar tussen al die troep en in de stank.
Later op de dag kreeg ik gelijk wel nog een leuk gevoel. Sowieso was het heel gezellig, dus dat hielp al vergeten dat deze stad niet zo heel mooi was. Maar toen alles open begon te gaan in Chinatown was de sfeer gelijk al leuker. We hebben heerlijk gegeten, en véél. We wilden alles uitproberen, vaak kochten we dan allemaal wat verschillends en deelden we het dan. ’s Ochtends heb ik hier vieze sojamelk gehad, maar wel lekkere roti prata én roti prata banana… of zoiets. Het had een hele andere naam en ik kon het niet helemaal goed uitspreken, wat tot erg veel lol bij Axel leidde en een geïrriteerde kok. Dit was trouwens de enige geïrriteerde meneer die ik hier heb gezien, iedereen was zo vriendelijk! In Singapore is het gewoon ‘ja wat wil je, oké hier, tot ziens’. Hier lachen ze veel, zeggen ze alsjeblieft en dankjewel, maken ze een praatje met je en alles gaat niet zo gehaast. Ze wilden ook vaak iets over het voedsel vertellen als we dat vroegen, dus dat was ook leuk. Ik kan nu niet eens meer opnoemen wat we zaterdag allemaal hebben gegeten, omdat het zoveel was. Het eten was ook gewoon spotgoedkoop, dus dat weerhield je er niet bepaald van om het allemaal te kopen. Ik heb super lekkere mini-maltesertjes gehad(daar leek het op), geroosterde maïs, verse donuts, heerlijke groenten en sausjes geserveerd met rijst, vieze koffies die daar speciaal schenen te zijn, vieze kokosnotenmelk(niet van een bruine, maar van zo’n groene kokosnoot), ijsjes waarvan er veel meer smaken zijn, heerlijke kroepoek en kauwgom(kan je niet makkelijk krijgen in Singapore).

We hebben echt enorm veel gelopen zaterdag. Ik was al super moe van tevoren omdat ik afgelopen week nauwelijks had geslapen, dus dat zorgde ervoor dat ik gewoon drie keer in slaap ben gevallen als we bijvoorbeeld even stopten om foto’s te maken. Ik schaamde me aan het begin wel, maar mijn reisgenootjes schenen het niet erg te vinden. Ik heb gelijk een nieuw woord erbij geleerd, ‘Schlafmütze’. Ik heb trouwens best nog veel Duits erbij geleerd omdat ze me wat woordjes of zinnen leerden. De enige zin die Axel wilde leren in het Nederlands was ‘Ik spreek geen Nederlands’, wat zijn standaard antwoord werd als ik iets Duits tegen hem zei.
Het lopen was dus vermoeiend, maar het voordeel: we hebben zoveel gezien! Je krijgt de sfeer heel goed mee en elke straat was weer anders. Zeker een aanrader, zo kun je de stad goed ontdekken.