Een berichtje à la Singapore II: … school en ritue

… Ook over school heb ik ook super veel te vertellen, maar zal proberen het stuk niet gevaarlijk lang te laten worden. Wat ik in ieder geval wil vertellen, ik heb eindelijk vier vakken! Ik moet nog kijken of ik misschien als noodoplossing ‘financial economics’ als wiskundig vak mag gaan volgen, dan heb ik nu namelijk vier vakken waar ik ingeschreven sta en die ik ook echt mag volgen van Maastricht en zou ik eindelijk van dat gedoe af zijn.
Wat ik sowieso ga volgen, zijn de vakken ‘Probabilistic Methods in OR’ en ‘Health Economics’, allebei super vakken! Probabilistic methods is lekker veel toepassen en extreem makkelijk. Een tutorial is hier dat je een probleem krijgt, maar ook 10 seconden later het antwoord erop, dus je hoeft niet eens echt iets voor het vak te doen. Health Economics is meer werk, maar je krijgt ook een heel stuk over Singapore mee waardoor ik het extra interessant vind. In de eerste lecture hebben we het gehad over de bevolking van Singapore vroeger en nu; de dokters; en wie de medische kosten betaalt. De mensen in Singapore schijnen echt abnormaal gezond te zijn vergeleken met andere landen, waardoor ze niet te veel dokters willen opleiden en hebben. Zo hopen ze hun opgeleiden te kunnen verspreiden over verschillende beroepen. De verzekeringen zijn hier ook heel anders dan in Nederland. Ze zijn sowieso niet verplicht, alleen als je werkt. Maar zo blijven er dus een heleboel ouderen, huisvrouwen en kinderen onverzekerd. Je hebt wel een speciaal spaarprogramma voor de zorg, dus geld dat je spaart om uit te geven aan de zorg. En zo kwamen er nog heel wat “aparte” kenmerken en problemen met de zorg langs.
Je kunt je trouwens voorbereiden met edveNTUre, wat in Maastricht eleUM is. Het is met precies hetzelfde programma gemaakt(Blackboard), dus dat is makkelijk voor mij om te gebruiken. Ze zijn hier net zo technisch als in Maastricht in de zin van dat ze ook veel via internet doen en de meeste lectures opnemen en bij het course material zetten. Ik had trouwens verwacht dat er super veel studenten een laptop bij zich zouden hebben. Ik zag het al helemaal voor me dat ik dan de enige zou zijn die dan nog gewoon ouderwets in de lecture zat met pen en papier en het niet bij kon houden. Maar dat valt reuze mee. Alhoewel er veel iPads zijn, worden deze volgens mij vooral gebruikt om tussendoor te chatten of spelletjes te doen. Ze hebben wel allemaal een nieuwe constructie die ik niet kende, waarbij je hem in een speciale houder met toetsenbord zet zodat je makkelijk kan typen.
Toch zie je de meesten dus gewoon schrijven. Het is trouwens grappig om het handschrift van de rest te bekijken. Ze lijken allemaal hetzelfde te schrijven, ik zie echt geen verschil. Het is allemaal superklein, supernetjes, netjes rechtop geschreven, los geschreven en met vooral veel rechte lijnen in plaats van rondere lijnen. Dus eigenlijk het tegenovergestelde van dat van mij waardoor ik het zo bijzonder vind om te zien, maar ook gewoon eng hoeveel het handschrift van verschillende mensen zo op elkaar lijkt.

Zoals ik al had verteld, merkte ik donderdag na de training dat er iets bijzonders aan de hand was. Het rook nog meer naar wierook dan normaal, er stonden opeens overal tafeltjes vol met eten en kaarsjes en er waren zelfs vuurtjes op straat. Ik heb er verder geen speciale aandacht aan besteed, maar eenmaal aangekomen bij het hostel zag ik daar ook precies zo’n tafel staan en verderop waren mensen een vuurtje aan het steken. We zijn even gaan kijken en mochten toen zelfs “meedoen”. Wat inhield dat je bedrukte servetten, nepmunten en nep briefgeld in het vuur gooide terwijl je ‘Wallah!’ riep. Wat het precies betekende ben ik alweer vergeten, maar het was vast iets in de sfeer van ‘alsjeblieft, ik hoop dat het goed aankomt’, want het was namelijk bedoeld om de doden iets te geven. De tafels met eten daarentegen hoefden we niet verbranden, dit was voor de ‘hungry gosths’, die de doden en andere mensen dan met rust lieten. Max vroeg nog voor de grap of je het eten ook zelf op kon eten, maar dat meisje dat het uitlegde schrok zich dood en zij dat dat heel veel ongeluk zou brengen. Net zoals zwemmen de komende twee weken. Waar volgens mij niet veel mensen zich iets van aantrekken.
Ik vind het mooi om te zien dat het ook echt niet gebeurt dat er eten weg wordt gepakt. De kaarsen worden elke dag vervangen en veel mensen kopen wat wierrook, steken die aan bij zo’n kaars, maken wat handgebaren en steken de wierrook in een daarvoor bestemde bak. Wat ook erg fijn was, was dat alles een paar uur later weer was opgeruimd. Ik zag het namelijk al voor me dat het as, wat ook echt midden op het pleintje lag, lekker onze kamers in kon waaien. Ook buiten het hostel waren alle restanten van de vuurtjes de volgende ochtend weer netjes opgeruimd. Onvoorstelbaar als je je bijvoorbeeld bedenkt dat twee weken na Nieuwjaar het in Nederland nog steeds vol ligt met vies, oud vuurwerk.

Wat ik ook heb meegemaakt en typisch iets van Singapore schijnt te zijn, zijn de korte regenbuien. In een toeristenboekje had ik gelezen dat er gemiddeld per maand 15 regendagen zijn, maar daar heb ik niets van gemerkt. Ookal onweert het hier vaak (het is hier al zo normaal dat niemand er nog op reageert), ik heb pas één regenbui meegemaakt. Het was wel heel apart, want het komt allemaal in één keer uit de hemel vallen. Ik dacht dat ik gelukkig wel droog zou blijven op de campus door de overdekkingen overal, maar mooi niet. Het regent er sowieso een beetje onderdoor, maar omdat er ook meteen een paar centimeter water op de vloer ligt en ik slippers droeg die al het water opspatten, was ik niet bepaald droog aangekomen in mijn klaslokaal.

Dat waren de belangrijkste verhalen over school, rituelen en de storm wel. Vandaag blijkt er dus ook nog een nationale feestdag te zijn omdat ik opeens vrij ben, maar ik moet nog uit gaan zoeken waarom dat is. Er is vandaag niets veranderd ten opzichte van de andere dagen, dus óf het is niet heel belangrijk óf de veranderingen vallen me gewoon niet op. Dus hier kan ik helaas nog niets over vertellen, alhoewel het misschien wel fijn is dat de lengte van dit reisverslag weer wat korter is.