Mijn woonomgeving verkennen

Toen de meneer me afzette, me naar een kamertje wees en gelijk weer wegreed, snapte ik niet helemaal wat nou de bedoeling was. Er liepen daar zoveel mensen rond dat ik niet wist wie me nu kon helpen of wie er gewoon een student was die daar overnachtte. Uiteindelijk kwam er een meisje naar me toe wat me verder hielp, maar zij leek een stuk minder aardig dan de meneer van de pick-up service. Ze legde wat regels uit die ik niet begreep of waarbij ik vroeg of ze het kon herhalen en dat leek ze heel vervelend te vinden. Maar waarom moet ik in godsnaam twee dagen van tevoren een formulier bij hun invullen dat ik op reis ga als dat zo is? En ze zegt wel dat ik dan naar de study room moet gaan, maar waar is die dan? En hoe kan ik mijn hostelkaart laten zien aan de bewaker als ik die pas over twee weken krijg? En de hele tijd als ik vroeg wanneer ik iets moest doen of zij iets zouden komen doen, zei ze “later”. Maar wat is “later”? Ik ben er nu nog niet helemaal uit en liet het maar zo, ik ging snel op zoek naar mijn kamer.
Aah, daar was het… Het zag er in het gangetje nog leuk uit, een mooi poortje waar je doorheen kon, schoenen die al gezellig buiten stonden, gelach vanuit een kamer en netjes geverfde muren. Maar toen ik de deur open deed, schrok ik me dood. Het stonk er heel erg; het was er super klein; er zaten geen slotjes op de kasten; er lagen overal donkere, lange haren; de kasten zaten onder de vlekken of restjes stickers; en er zat schimmel op het plafond! En de airco zag er ook uit alsof die het elk moment zou kunnen gaan begeven. Alhoewel ik eigenlijk al blij was dat er een airco was, want dat was nog maar de vraag van tevoren. En ook nog een belangrijk punt… er was helemaal niemand! En waar waren de stopcontacten? Snel ging ik terug naar de vrouw bij de balie in de hoop dat ze er nog was. De stopcontacten zou iemand me wel even komen showen en de anderen zouden “later” komen….
Die stopcontacten die er gelukkig wel bleken te zijn vond ik er dus uitzien als internetaansluitingen in Nederland en twee waren goed verstopt achter de bedden. Later bleken ook nog eens twee niet te werken. Dus hebben we nu welgeteld één stopcontact voor vier personen, dat wordt wat.
De eerste indruk was dus niet zo goed. Dat niet zo aardige meisje, die vieze, onhandige kamer… Met een beetje tegenzin begon ik mijn kast maar in te ruimen. Leuk, één enorm vak waar je eigenlijk een stang en hangers in moet doen, maar die zitten er niet in, zodat ik maar gewoon hoge stapels heb gemaakt van mijn kleding. Ook de lades pasten blijkbaar precies bij de rest van de kamer: ze kunnen óf niet goed open óf vallen er half uit als je ze open doet.
Ik wilde daarna gelijk even een berichtje sturen op de computer dat ik aangekomen was, bleek dat de reisstekker die ik mee had genomen, helemaal niet pastte! Dus ik wéér terug naar het meisje wat er niet vrolijker op werd, ze zei dat het maar op een paar in het hostel zou passen en niet op die uit mijn kamer, dus verwees ze me door naar de winkels. Nou, dan ga ik maar even een goede halen, dacht ik. Maar het was best eng om zo zonder mobiel, zonder opgezochte informatie en vooral zonder kaart weg te gaan. Mijn richtingsgevoel is namelijk niet helemaal perfect. Maar bleek dat de winkels echt gewoon overal waren, écht overal. Dus ik hoefde alleen de poort van het hostel uit te stappen, over te stappen en ik zat al in een eindeloos winkel- en eetcentrum. Ik kwam niet alleen terug met een wel passende stekkerverlenger, maar ook met een SIM-kaart, slotje voor op mijn kast(hoef ik niet de hele tijd mijn camera, laptop en tablet mee te slepen), een opgelade MRT-kaart, wat eten en volle buik.
Het was echt heel leuk om doorheen te lopen, ook als je niet zou kopen. Je wist gewoon niet waar je moest kijken/ruiken/luisteren. Overal waren verschillende felle kleuren en sterke geuren van food courts, kruiden of wierrook. Het was echt niet normaal dat er gewoon zoveel winkels en eetstalletjes zijn. Ik heb nu al zoveel gezien, terwijl als ik op Google Maps terugkijk, maar een ienieminie deel van het centrum heb verkend, namelijk People’s Park Complex. En ik vind het ook knap dat er blijkbaar zoveel gekocht en gegeten wordt, meestal heb je ook dat dat door toeristen wordt gedaan, maar ik heb vandaag maar maximaal 20 toeristen gezien.
Eenmaal in de goede mood door de leuke wandeling en omdat ik even een e-mail had kunnen verzenden dat ik goed was aangekomen, leek het hostel ook gelijk minder erg. Aan die vieze kamer wen ik wel, en ik hoef er toch niet veel te zijn. Het internet is sneller dan ik het in Maastricht had, al loopt Youtube niet helemaal lekker. Toen het donkerder werd, kwamen er opeens heel veel studenten naar buiten die allemaal gezellig op de plantenbakken of de bankjes gingen zitten, dat gaf een hele leuke sfeer aan het hostel. Ik heb verder nog niet echt contact gemaakt met de mensen hier, behalve met iemand die ook vandaag aankwam en de bewaker. Die was wel heel vriendelijk en zei toen ik terugkwam ’s avonds ook dat ik mijn pas niet hoefde te laten zien, omdat hij me al herkende.
Om de hoek blijken we trouwens een soort keuken te hebben voor de vrouwen: alleen een wasplaat, enge wasmachines (waar je helaas 4 dollar per keer exclusief wasmiddel voor moet betalen…) die er toch heel anders uitzien dan in Nederland en twee koelkasten die echt própvol zitten. Maar wat daarnaast stond, maakte het weer helemaal goed: een drinkkraantje en twee speciale kraantjes voor óf ijskoud óf gekookt water, dus dat is wel heel fijn. Ik heb het trouwens niet per se nodig om af te koelen, ik heb eigenlijk nog helemaal geen last van de warmte hier.
Dus al met al ben ik toch wel positief over het hostel hier, door de mooie omgeving en de gezellige sfeer. Ik ga nu snel kijken hoe de douches hier zijn en mijn bed uitproberen!