Buy Buy, Cheap Cheap, Tip Tip!

Na ons stranddagje in Hoi An waren we al in de stradsfeer, dus op naar Nha Trang! Wat wel vol zou zitten met Russische toeristen en waar zelfs de tekst overal in het Russisch zou zijn. Maarja, aan toeristen waren we nu toch al gewend en Russisch en Vietnamees lezen is voor ons toch hetzelfde: onmogelijk. Dus daar gingen we dan, vol goede moed stapten we de slaapbus in.

In deze blus bleek wel even een verschil tussen klanten te ijn. Terwijl wij eerst in het gangpad moesten zitten, over moesten stappen midden op de "snelweg", niet op goede plaatsen mochten zitten, een stoel zonder hendel hadden en bijna uitgedroogd werden, konden anderen direct naar Nha Trang, zelf hun zitplaats uitkiezen en drinken uit de flesjes water die netjes op hun tafeltje werden neergezet. Lekker eerlijk, en we waren al een beetje beledigd door alle mensen die maar aan je zaten te trekken en te duwen.

Eenmaal aangekomen werden we nog een keer afgezeg omdat een man zich voordeed als "hotel propper" en ons wel even naar zijn hotel zou brengen zoals anderen, maar opeens een motorbike taxidriver bleek te zijn en geld wilde hebben. Maarja, ons hotel maakte veel goed, net al onze chilldag op he strand erna. We hadden natuurlijk eerst nog wel even een wandeling gemaakt door het stadje zelf, maar daar was niet veel te zien. Ook het vliegveld wat volgens alle kaartjes vlakbij zou zijn, zijn we nooit tegengekomen. Apart...

Onderweg hebben we wel echt weer veel Vietnamese cultuur gezien: locals etend langs de straat, verkopers die ons veel te veel geld vragen voor wat koekjes of Fristi, verkopers die hun producten aan ons proberen te verkopen met "buy buy!"of "cheap, cheap!", verkopers die met je meelopen om zo toch nog je aandacht te trekken en scooters die aan alle kanten langs je heen sjezen. 's Avonds hebben we een unieke ervaring meegemaakt, omdat er overal verkopers neerstreken om neptattoos te zetten, maar een paar seconden later allemaal weer wegrenden toen de politie langskwam. 's Avonds hebben we ook nog even genoten van het wandelen langs de kust met uitzicht op verlichte Eifeltorentjes, en lekkere maaltijden en yoghurtshakes bij het Cyclo Cafe!

De volgende dag begon weer vroeg, omdat ik me had opgegeven voor een duiktripje. Het was weer helemaal geweldig, ik ben echt gek op duiken en gek op de mensen die het ook zo leuk vinden. Dit keer was de zichtbaarheid onder water heel slecht, maar dat gaf juist ook weer een kick omdat je zo goed op elkaar moest letten en de kleurrijke vissen er mooi tussenuit sprongen in die grijze massa. Ik heb heel veel felblouwe zeesterren, vissen met een uitstekende, rode neus en "moorish idols" gezien. Koud was het wel, daarom moesten we zelfs onze duiken inkorten. Wel lief dat je op het dek gelijk ondergegooid met handdoeken werd. En een "free flow" van warme thee was natuurlijk ook erg welkom. En dan niet die gekke thee waar je nog super veel blaadjes in je thee zelf hebt, maar gewoon lekker thee drinken van een zakje, lekker makkelijk.

De duikreis was verder erg gezellig omdat de boot vol zat met Vietnamezen die alleen meegingen voor de bootreis zelf en het eten. Ze vertelden over hun uitgaansleven, de veiligheid in Nha Trang en hun eten. Ook deelden ze "ba ba ba" (333) bier uit, een biermerk wat je hier naast Heineken overal wel kunt vinden. Ook probeerden ze hun kaartspel uit te leggen, maar dat vond ik een beetje te ingewikkeld, helaas. Maartje en ik blijken allebei geen helden te zijn in kaartspellen (leuk vinden), dus dat is soms wel jammer.

Super stom dat het wel zo'n vies weer was, dat had Maartjes dat er natuurlijk niet beter op gemaakt. Gelukkig konden we die toch nog goed af laten lopen door een uur lang (of in ieder geval, het zou een uur moeten zijn geweest) een "voetmassage" te nemen. Bij Maartje, bij mij zou het nog een voet- en onderrug massage moeten zijn, wat de twe meiden die ons gingen masseren ook netjes heerhaalden aan het begin. Maar die massages bleken niet helemaal bij de voet te blijven, bij Maartje was het serieus nog maar de vraag of haar voeten ooit wel aan de beurt zouden komen, ookal vroeg ze er nog eens naar. Onze voeten zijn uiteindelijk wel nog gemasseerd gelukkig en we waren zelfs na de slatechniek nog tevreden, maar een beetje jammer dat ze het dan afsloten door om een tip te vragen, het kwam heel vervelend over.

Onze dag ewrd nog fijner afgesloten met een maaltijd bij Cyclo Cafe en lekker bijkomen op onze kamer. Arme Maratje had een dag die zo lekker rustig begonnen was (zonder mij) die ze niet even lekker rustig kon afmaken omdat ik opeens had ontdekt dat er "How I met your Mother" op televisie was en dat ik dat heel grappig bleek te vinden. Gelukkig was ik erg moe en viel ik vroeg in slaap.

De volgende ochtend zijn we weer naar onze favoriete bakker gegaan, waar ze gewoon een soort Duits (donker!) brood en lekkere cakjes verkochten. Al hoeft appel daar niet per se naar appel te smaken. En snappen ze niet helemaal hoeveel zout je in brood moet doen. Maar het was gewoon zo lang geleden voor mij dat ik zo'n broodje heb geha! We moesten wel opeens een paar uur later onze bus nemen, omdat ze ons even vergeten waren. Maarja, dat is nou eenmaal de cultuur die we zo graag willen zien...