Vakantiegevoel in de woestijn

Bij Marokko moest ik meteen denken aan de woestijn en de dromedarissen. Ik ben nog nooit naar de woestijn geweest en ik wilde die dus per se eens zien om het “maar eens gedaan te hebben”. Hub vond dat geen mindfull keuze, maar toch hebben we maar een tripje naar de Sahara geboekt waar we het gelukkig naar onze zin hebben gehad.

Omdat het een heel stuk rijden was naar de woestijn vanaf Marrakech, zat de trip vol met toeristische stops. Onze chauffeur probeerde er echt iets leuks van te maken door ons naar Marokkaanse muziek te laten luisteren (zo kwamen we er achter dat er ook een Marokkaanse versie van het Nederlandse liedje “habiba” is), de mooiste “photo stops” te maken, het café met de lekkerste koffie en het winkeltje met de lekkerste dadels te laten zien, ons te laten stoppen bij een kledingwinkel waar we traditionele kleding mochten passen en ons tijm te laten plukken uit de natuur. Ook gaf hij veel informatie over de dorpjes waar we doorheen reden. Het grappigste feitje vond ik dat we door een wijk reden waar de huizen ineens enorm waren. Hij vertelde dat dit de Nederlandse wijk was. In deze wijk woonden families die mannen naar Nederland hadden gestuurd om te werken. Zij sturen een deel van hun inkomen op naar Marokko waar deze huizen van gebouwd kunnen worden. En inderdaad, als je erop lette waren er wel heel veel auto’s met een Nederlands kenteken.

De autoreis ging verrassend snel voorbij. De uitzichten waren gaaf met de kasteelachtige rode huizen, de filmdecors en de bergen. Het was ook interessant om met een Marokkaanse in het busje te zitten. Hij vertelde veel over hun cultuur en hun beroemde rozenvalleien waar we doorheen reden, hij moest lachen om onze naïviteit in het onderhandelen en was een bewijs van het “delen met anderen”: hij nam een hele bos geplukte tijm, souvenirs en 12 kg dadels mee voor zijn familie en vrienden. Ten slotte was het grappig om te zien dat onze chauffeur ook weer overal een spelletje van maakte, hij probeerde zoveel mogelijk auto’s in te halen om vervolgens luid toeterend en zwaaiend langs te rijden. Dit doen de meeste auto’s en daarom ben ik heel blij dat we niet hadden besloten om te gaan fietsen op deze wegen.

In de reis zat ook nog een rondleiding bij een berberdorpje. Hier leven de berber inwoners nog zoals vroeger: zonder machines, zoveel mogelijk zelfvoorzienend en alles delend met de community. Het was een prachtig gebied in de bergen rond een rivier en weer even een goed zen momentje met de uitspraken van de gids daar die “rijk in het hart wilde zijn”. Uiteraard mochten we weer thee komen drinken en kregen we uitgelegd hoeveel werk er wel niet achter een kleedje zit. Ik vond het grappig om te horen hoe belangrijk ze de kleden als versiering vinden. Zo hebben ze ook speciale kleden met twee kanten, want in de zomer wil je in hun cultuur natuurlijk een ander kleed hebben dan in de winter.

Na twee dagen rijden kwamen we dan eindelijk aan bij de mooie woestijn. Ik vond het rijden op de dromedarissen wel grappig, maar het reed heel hobbelig en de dieren waren wel mooi maar saai. Shakira en de andere beroemdheden reageerden bijvoorbeeld totaal niet op aaien, praten of op elkaar. Het blijven wel interessante dieren met hun enorme wateropslag en het was leuk ze eigenlijk eens in het echt van zo dichtbij te zien. De woestijn beviel wel heel goed: de zonsondergang was mooi, het gaf een enorm vakantiegevoel om met je blote voeten door het koele zand te lopen en om ’s avonds onder de sterren te slapen en te lachen om alle toeristen die tevergeefs foto’s van de sterrenhemel proberen te maken.

Dus Hub, het was wel een goede keus geweest om deze trip te hebben geboekt, al waren de dromedarissen wel wat saaier dan verwacht. Gelukkig viel de reis die we ervoor moesten afleggen reuze mee en waren de dagen om voordat we het wisten. Aangekomen in Marrakech zijn we snel gaan douchen om al het zand kwijt te raken (oja, daarom was pap zo tegen het strand) en hebben we onszelf na de slechte wegrestaurants getrakteerd op een heerlijk avondmaal in een luxe restaurant wat dan alsnog even duur is als een pizza eten in Nederland. Tijd om hier even van te genieten en ons voor te bereiden op onze reis naar onze volgende bestemming.

P.S. voorbeeld achtergrondmuziek in de auto:
https://www.youtube.com/watch?v=gzlHucbD76U