Zen worden in Marrakech

Ik ga weer eens verslagjes schrijven om twee redenen. Ten eerste kwamen we erachter dat we onterecht een negatief overall gevoel over hebben gehouden aan onze vakantie in Thailand twee jaar geleden, terwijl we tijdens deze vakantie ontdekten dat we toch wel veel leuke dingen hadden meegemaakt daar. Een bewijs dat mensenhersenenen slechte ervaringen beter herinneren dan goede herinneringen. Daarom hoop ik met deze verslagjes onze mooie ervaringen op te slaan voor later. Ten tweede heeft opa gevraagd om een stukje te schrijven over mijn vakantie en daar kan ik natuurlijk niet onderuit komen (: Mijn eerste verhaal zal gaan over onze eerste dagen in Marokko die we verbleven in Marrakech.

In deze dagen hebben we direct kennis kunnen maken met de Marokkaanse cultuur. Een collega had al gewaarschuwd voor de relaxte houding waar je als Lieske persoon (gehaast persoon) aan moet wennen. Zelfs in de “grote stad” doen ze inderdaad niet aan haasten, behalve in toeristische restaurants waar ze zelfs rennen met een dienblad in hun hand. Deze obers komen niet heel gelukkig over, dus we proberen hier ook niet te komen. De inwoners raden je aan om vooral lekker te “rolexen”. Ik snapte eerst niet wat ze bedoelen, maar zo spreken ze relaxen uit. In het stadsmuseum staat uitgelegd dat hun theemomenten met anderen gebruikt worden om zowel gastvrijheid te tonen als een “meditatiemomentje” te hebben. We doen graag mee met al die theemomenten, alhoewel we wel erop moeten letten dat we vragen of ze de suiker weg kunnen laten. Je verbaast je om de hoeveelheden suiker die in de thee worden gegooid. Sommigen geven niet eens normale suikerklontjes zoals wij die kennen, maar enorme blokken die drie keer zo groot zijn.

Ook hebben we kennis gemaakt met de vriendelijkheid en “speelsheid” van de mensen. Behalve de gestreste obers die ik benoemde, zien we zoveel mensen lachen en vriendelijk zijn. Niet alleen naar toeristen, maar ook naar elkaar. De speelsheid valt op doordat de inwoners overal een spelletje van lijken te maken met elkaar, zelfs met de politie die dan breed terug lacht. En natuurlijk tijdens het afdingen, wat ze echt overal doen. Aan het afdingen moeten we nog even wennen, ik laat het eerlijk gezegd vooral aan Lars over die het talent niet van Anja heeft overgenomen: we komen er elke dag wel weer achter dat we toch weer te veel hebben betaald voor iets.

De stad zelf bevalt ook goed. Alles is op loopafstand en de medina (oud stadscentrum) zit vol met kleine straatjes met leuke winkeltjes en lekkere geurtjes. Bovendien zijn er veel mooie grote gebouwen vol kunst en mooie binnenplaatsen. Vroeger moest je nog gebruik maken van jongetjes die je tegen betaling naar toeristische plekken brachten, maar tegenwoordig kom je met (offline kaarten van) Google Maps heel makkelijk zelf overal. Binnen de kortste tijd had ik sowieso een LarsLars die me overal naartoe kon brengen, omdat hij de paadjes leerde kennen.
’s Middags is het heel druk in de straatjes en zo kunnen we ook zien waar de locals hun thee drinken, hun fruit kopen en hun shoarma of tajine eten. Die proberen wij dan ook uit. ’s Avonds gaat het los op het grote Jmaa-el-Fnaa plein. Er hangt een leuke sfeer door de verhalenvertellers, acrobaten en muzikanten. We zien ook de aapjes en slangen zoals uit de film, jammer dat dat nog niet verboden is voor die dieren.

Het eten is niet bijzonder en de lekkere ingrediënten (pompoen, linzen, kikkererwten, aubergine, dadels, abrikozen, olijven) willen ze alleen in de gerechten met vlees doen in de budget restaurantjes waar wij eten. In mijn gerechten zitten vooral uien, wortels en aardappels. Bijna stamppot dus… Gelukkig kon ik de eerste dagen nog wel genieten van de olijfjes die je aan het begin krijgt en de lekkere kruiden door de tajine of couscous. Ook in ons eerste hostel kon ik in plaats van eitjes en pannenkoeken lekkere honing met tijm krijgen waar ik dan maar op los ging.

Overall heb ik dus een fijne indruk van Marokko, alhoewel ik de eerste dagen vooral nog moest wennen aan het afdingen en het relatief saaie eten. Ook moest ik nog veel aan oma denken. Maar ik vind de stad en de mensen heel leuk en ik ben benieuwd naar de kleinere dorpjes waar ze nóg relaxter en vriendelijker schijnen te zijn.