Weekje overwinteren in Mallorca met DM

Waar de DM-spam Whatsappgroep wel niet allemaal goed voor is. Naast het presenteren van je nieuwe fiets, vormen van BZV-groepen, het maken van woordgrapjes en het verbeteren van andermans taalfouten kunnen er ook hele vakanties gepland worden, Eerst gooit iemand een idee in de groep, waar dan niemand echt serieus op reageert, maar na een tijdje bleken vier DM'ers toch wel erover na te hebben gedacht. Zo hadden we opeens een leuk vakantiegroepje gevonden voor een weekje Mallorca!

Helaas lukte het de rest van DM niet mee te kunnen door gebrek aan vakantie of geld (en Vakantieman had natuurlijk al een andere vakantie waardoor hij niet kon), maar we waren een goede combinatie volgens Floor: Nicky had het bericht in de spamgroep gegooid en dan hadden we voor de uitwerking MaartenSt voor de brains, en Floor en ik voor het handwerk. Dit bleek inderdaad het perfecte recept te zijn voor een leuke fietsweek.
Door de brains van Maarten hadden we perfecte fietsen, Cervelo R3's, gehuurd bij BikeHead, "die fiets waarop Vansummeren Paris-Roubaix won". Dachten we dat we zelf zulke goede fietsen hadden in Nederland, hier merkte je al helemaal hoe goed een fiets kon aanvoelen! Dit gaf echt moraal. Zelfs vrouwenzadels en kortere stuurpennen werden even geregeld. Een beetje jammer dat we de eerste dag al pech hadden met slechte buitenbanden en een slecht afgestelde derailleur, maar na een boze Nicky aan de telefoon heeft de verhuurder dit meteen opgelost. Ik vond het echt jammer om mijn fiets daar weer te moeten inleveren...

Door het "handwerk" hebben we elke dag lekker gegeten en het huisje nog een beetje netjes gehouden. Dit compenseerde gelukkig het feit dat we het slot van de tuindeur, wat servies, een waterkoker, etc. hadden gesloopt, de fietsen in huis hadden geplaatst de hele week, de woonkamerversiering in de openhaard hadden gegooid om het vuur extra sterk te laten branden en we voor we het huisje in gingen de eigenaar al bang hadden gemaakt met een "We don't clean, you clean!".

Het heerlijke aan onze vakantie vond ik dat we alleen voor onze mega fietstocht of voor het vliegtuig de wekker zetten, voor de rest konden we gewoon lekker veel slapen in onze luxe bedden. Een beetje jammer dat Nicky vaak wakker lag door de maar-niet-stilstaande schapen met hun klingelende bellen. Of hij daarom graag een keer goed moe wilde worden of me gewoon niet alleen durfde te laten fietsen weet ik niet, maar maandag hebben we nog een extra rondje gedaan. Dit hielp goed, ik geloof niet dat Nicky veel heeft gezegd die avond en hij heeft heerlijk geslapen. Dinsdag was het resultaat meteen zichtbaar: hij vloog samen met Maarten de thuisklim op. Dit was niet zijn enige bikkelmoment. Woensdag stond hij erop de zwaarste beklimming van het eiland op te gaan, ookal regende het, was het onze rustdag en moest hij in zijn eentje. Dikke respect. Donderdag liet Maarten ook nog even zien dat hij zoiets ook kon door die klim te doen, maar dan al na 160 kilometer en een hongerklop te hebben (gehad). Tenslotte deed ook Floor haar bijnaam Hardcore eer aan door vrijdag drie uur lang op kop te hebben gereden met windkracht vijf omdat we op moesten schieten.

Goede routetips voor Sarah en alle andere gelukkigen die hier een keer naartoe gaan hebben we niet per se, omdat de mooiste plekken wel al algemeen bekend waren als de pareltjes van Mallorca. Om de namen van de bergen op te zoeken, moest ik terugkijken naar Strava. Helaas heet onze mooie route langs de kust gewoon "coast-road". Het leuke was dat één van de mooiste klimmen gewoon onze thuisklim was! Col de sa Batalla heette het. Ook hebben we de dus bekende Puig Major, klim naar Soller en de Cap Formentor gedaan. Een klim die niet beroemd leek te zijn, maar toch even mooi, was de klim naar Esporles. De Sa Calobra hebben Floor en ik niet gedaan, maar Maarten en Nicky waren erg enthousiast, en in het boek wat ik aan het lezen was de klim al drie keer genoemd omdat de trainer van Sky er zo'n fan van was. Dus die moet ook zeker even genoemd worden.

Alhoewel je met al dat eten, fietsen, bijkomen van je hongerklop of kou en slapen niet per se veel tijd over had, hebben we ons naast de fiets verder ook vermaakt. We hadden verwacht dat we daar een hot tub en internationale TV te hebben, maar dit bleek een ton met regenwater te zijn die alleen door de zon opgewarmd kon worden en TV-zenders vol Duitse call ladies. Maar gelukkig zorgde Floor voor vermaak met spelletjes en films. We hebben heel wat schaapjes van Floor proberen laten te verdrinken, heel wat bollen naar haar toe proberen te gooien, en haar bevers proberen te verslaan, maar ze bleef, helaas voor de rest, onverslagen en werd elke keer eerste.

Vrijdag hadden we al helemaal geluk! We verwachtten wel veel profs te zien deze vakantie, maar dat viel helaas erg tegen. Toch werd vrijdag alles goed gemaakt door te gaan kijken bij de finish van de Challenge Mallorca. Met de Spaanse omroep volgden we niet goed wat er gebeurde, het was al moeilijk genoeg af en toe een naam van een renner ertussen uit te halen. Toen de helikopter naderde werd het spannend, daar kwamen ze aan. Ik vond het er best sneu uit zien eigenlijk, de enige die nog energie leek te hebben was Valverde die (helaas voor hem,net te laat) achter Cummings aan sprinte. De rest kwam er een beetje moe achteraan, en op Cancellara (Nicky zijn idool) moesten we echt nog lang wachten.
Het was wel echt geluk dat er maar weinig mensen bij de koers kwamen kijken, waardoor we gewoon door de profs heen konden lopen achter de finish. Eindelijk kwam daar dan Cancellara, moe, zelfs zonder zin om met Nicky op de foto te gaan. Daardor had hij waarschijnlijk ook geen energie meer om te merken dat zijn lege bidon bij mij terecht kwam of om hem terug te vragen. Later zagen we hem ook nog vanaf de auto, langs de autoweg om nog even bij te trainen. Maarten had op de teruweg ook nog even geholpen door de fiets van Cummings vast te houden en kreeg als dank ook nog zijn winnaarsbidon.

Vrijdagavond hadden we nog meer geluk door een oplossing te vinden voor ons afval (de container van een hotel), en maar één geschikt restaurantje te vinden, wat later echt perfect bleek te zijn, al was het maar door de grote portie toetjes. Helaas was dit natuurlijk ook de laatste nacht en moesten we de volgende dag weer terug naar het vliegveld. We waren wel bang dat we boven Brussel zouden moeten vliegen zonder te kunnen landen door de sneeuw, maar gelukkig kwam dit allemaal goed. Zo sloten we onze vakantie goed af. Ik ga nu netjes een rustweek houden en hopen dat ik wat Squadranen in Calpe eraf kan fietsen...

Vakantiegangers, bedankt voor de leuke week en het sociale fietsgedrag, en voor de rest van DM: vooral proberen de volgende keer wel mee te kunnen!